Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Lu 52/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja,, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Asystent sędziego Monika Kutarska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi G. J. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...], Prezydent Miasta L. orzekł o wymeldowaniu G. J. z lokalu przy ul. T., uzasadniając swoje rozstrzygnięcie spełnieniem przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.), dalej: ustawa o ewidencji ludności.

Po rozpatrzeniu odwołania G. J., decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], wydaną z upoważnienia Wojewody L., utrzymano w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przywołał treść art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności, zgodnie z którym organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Organ wskazał, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że G. J. nie zamieszkuje pod adresem zameldowania od czasu wyjazdu do Kanady, gdzie przebywa jako "permanent resident". Powyższe potwierdzili świadkowie. Organ odwoławczy podniósł, że skoro skarżąca w Kanadzie zamieszkuje na pobyt stały, to w żaden sposób nie może zamieszkiwać w tym samym czasie w miejscu zameldowania na stałe. Deklarowany przez skarżącą zamiar zamieszkania w lokalu przy ul. T. w bliżej nieokreślonym terminie, któremu nie towarzyszy fizyczna realizacja, zdaniem organu, nie może być utożsamiany z pobytem stałym.