Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 marca 2013 r., sygn. I SA/Wr 1358/12

Dnia 26 marca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Maria Tkacz-Rutkowska, Sędziowie: Sędzia WSA - Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant: Katarzyna Trzęsicka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 marca 2013 roku sprawy ze skargi D. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] nr [...] ustalającej D. C. (dalej: Strona, Skarżąca) podatek od spadków i darowizn. Jak wynikało z akt sprawy wymienioną decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego W. ustalił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn w kwocie 40.563 zł, z tytułu nabycia na podstawie testamentu po zmarłej M. L. spółdzielczego, własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego we W. ul. [...], ½ części samodzielnego lokalu mieszkalnego o pow. 82,10 m2 wraz z przynależnym do w/w lokalu udziałem w działce o pow. 1.340 nr wynoszącym 34%, położonego we W. przy ul. [...], środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych w A S.A. w łącznej wysokości: 32.422,53 zł oraz środki pieniężne zgromadzone na rachunku w B S.A. w wysokości 11.997,46 zł. Wartość powyższych nieruchomości została ustalona na podstawie art. 8 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ( t.j. Dz. U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 ze zm.) - dalej: u.p.s.d. z uwzględnieniem opinii biegłego i określona na kwotę 191.500 zł - wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. [...], a wartość 1/2 części samodzielnego lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. [...] wraz z udziałem w przynależnej działce gruntu wynoszącym 34% na kwotę 204.950 zł, w tym wartość udziału w gruncie w kwocie 96.550 zł. Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2012 r. ( uzupełnionym w dniu 8 marca 2012 r. ) Skarżąca wystąpiła o wznowienie postepowania podatkowego zakończonego ww. decyzja z [...] Jako podstawę wznowienia postępowania powołała art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. dalej: O.p. ). W motywach wniosku wskazała, że w toku postępowania podnosiła zawyżenie wartości nieruchomości i nieprawidłowości w opinii biegłego i operatu szacunkowego nieruchomości. W jej ocenie będąca przedmiotem spadku działka, przynależna do lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. [...] nie powinna być rozpatrywana jako osobny przedmiot opodatkowania. Przedmiotowa działka będąca w użytkowaniu wieczystym w toku postępowania podatkowego, została wyceniona w porównaniu do nieruchomości będących własnością, co spowodowało znaczne zawyżenie jej wartości. Jednocześnie wskazała, że organowi podatkowemu nie były znane okoliczności przemawiające za zupełnie odmiennym sposobem wyliczenia wartości użytkowania wieczystego, w stosunku do prawa własności, a które wynikają z opinii, na którą powołuje się Gmina W. w decyzji nr [...] z dnia [...], zgodnie z którą prawo użytkowania działki nr ...] o pow. 1340 m2 zostało wycenione na kwotę: 393.489,00 zł, a prawo własności na 648.145,00 zł oraz została wyliczona różnica na kwotę 254.656,00 zł. Stwierdziła zatem, że Gmina W. w innym postępowaniu ustaliła niższą wartość przedmiotowej działki. Nowa opinia z 3 sierpnia 2011 r. jest nowym dowodem na okoliczności istniejące wcześniej, których organ podatkowy nie wskazał, zatem nie mógł ocenić tych okoliczności. Opinia sporządzona przez Gminę W., dowodzi istnienia okoliczności odmiennych, niż te na których oparł się organ podatkowy, w opinii sporządzonej w toku postępowania podatkowego, w której nie uwzględniono różnicy wartości prawa własności i prawa użytkowania wieczystego. Do wniosku dołączyła kserokopię decyzji Prezydenta W. z dnia [...] nr [...] w sprawie przekształcenia w prawo własności prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej we W. przy ul. [...]. Postanowieniem z [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego wznowił postępowanie podatkowe celem przeprowadzenia postępowania co do zaistnienia przesłanek wznowienia i rozstrzygnięcia istoty sprawy. Następnie decyzją z [...] odmówił uchylenia decyzji ostatecznej stwierdzając, że okoliczności wskazane przez skarżąca nie wypełniają przesłanek określonych w art. 240 § 1 pkt 1 oraz pkt 5 O.p. W odwołaniu od tej decyzji strona wniosła o jej uchylenie i wydanie przez organ odwoławczy orzeczenia co do istoty sprawy. Dyrektor Izby Skarbowej we W. decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzje organu podatkowego I instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że okoliczności, na które powołała się strona nie wypełniają ustawowych przesłanek wznowienia postępowania wymienionych w art. 240 § 1 pkt 1 i pkt 5 O.p. Rozpatrując wystąpienie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wyjaśnił, że "nowe okoliczności" lub "nowe dowody" istotne dla sprawy, muszą istnieć w dniu wydania przez organ podatkowy decyzji ostatecznej. Jeżeli powstały one po jej wydaniu, to nie będą mogły stanowić podstawy wznowienia postępowania. W niniejszej zaś sprawie, nowy dowód w postaci opinii biegłego z uwagi na wydanie go po dniu wydania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzji ostatecznej z [...], w świetle przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 O.p., nie może stanowić podstawy do wznowienia postępowania. Podniósł, że fakt sporządzenia opinii określającej niższą wartość udziału w działce w użytkowaniu wieczystym nie jest nową okolicznością faktyczną. Nie jest nią także odmienne określenie wartości tej nieruchomości w decyzji innego organu, wydanej, po ostatecznej decyzji organu w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.