Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2013 r., sygn. IV SA/Wa 1302/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2013 r. sprawy ze skargi D. F. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r. (znak [...]) Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej także: GIOŚ), określił wysokość zobowiązania D. F. (dalej także: skarżący) z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. w wysokości 21 440,00 zł.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. (znak [...]) Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] marca 2011 r.

W uzasadnieniu decyzji GIOŚ wskazał między innymi, że D. F. naruszył obowiązek zapewnienia sieci zbierania pojazdów, wynikający z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr 25, poz. 202, ze zm.; dalej: ustawa o recyklingu). Brak utworzenia sieci zgodnie tym przepisem został stwierdzony przez GIOŚ na podstawie badań przeprowadzonych przy wykorzystaniu systemu informatycznego "Rejestr Podmiotów Wprowadzających Pojazdy RWPinfo" (dalej: program RWPinfo).

Zdaniem organu administracji publicznej, z art. 11 ustawy o recyklingu w pierwotnym brzmieniu wynikało, że utworzenie sieci zbierania pojazdów może nastąpić na dwa sposoby: samodzielne stworzenie sieci lub podpisanie umów ze stacjami demontażu. Zapewnienie sieci nie mogło więc odbywać się przez zawarcie umów z podmiotami innymi niż stacje demontażu. P. Sp. z o.o. (dalej: P.) nie była przedsiębiorcą prowadzącym stacje demontażu ani pełnomocnikiem D. F., który miałby umocowanie do zawierania na rzecz i w imieniu skarżącego umów ze stacjami demontażu. W świetle ustawy o recyklingu, aby uznać obowiązek zapewnienia sieci za wykonany, wprowadzającego pojazd muszą łączyć z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu bezpośrednie umowy. Niezależnie od tego, nawet gdyby uwzględnić wszystkie stacje demontażu i punkty zbierania pojazdów wskazane przez D. F., i tak nie zapewniono w 2006 r. sieci spełniającej wymogi art. 11 ust. 1 ustawy o recyklingu.