Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 marca 2013 r., sygn. II SA/Łd 57/13

Dnia 15 marca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2013 roku sprawy ze skargi Z. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], znak: [...]. LS

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpatrzeniu odwołania Z. J., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad żoną M. J.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy niniejszej decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. odmówił Z. J. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad żoną M. J., argumentując, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, ze względu na niespełnienie przesłanki zawartej w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, bowiem osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim.

W odwołaniu do tej decyzji Z. J. wniósł o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na żonę M. J. Wskazał, że żona od wielu lat choruje na stwardnienie rozsiane, ma ustalony znaczny stopień niepełnosprawności i jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Odwołujący musiał zrezygnować z pracy, by móc zaopiekować się żoną, co w konsekwencji pogorszyło i tak trudną sytuację materialną. Jedynym dochodem rodziny jest renta inwalidzka żony oraz dodatek pielęgnacyjny, a to nie wystarcza na utrzymanie mieszkania, leki, sprzęt rehabilitacyjny i inne niezbędne potrzeby. Jego zdaniem organ dokonał błędnej wykładni art. 17 ust. 1 i ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy, która prowadzi do wniosku, że gdyby sam odwołujący wymagał opieki dopiero wówczas mógłby opiekować się żoną i otrzymać rzeczone świadczenie.