Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 marca 2013 r., sygn. II SA/Gl 1063/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2013 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza S. z dnia [...] r. nr [...]; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego kwotę 3377 (trzy tysiące trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r. , sygn. akt II SA/Gl 175/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił decyzje SKO w K. z dnia [...] r. oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza S. z dnia [...] r. Decyzjami tymi ustalona została jednorazowa opłata w wysokości 42,888, 90 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego przyjęciem uchwałą Rady Miejskiej S. z dnia [...] r., nr [...], miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy S. dla terenu zurbanizowanego w sołectwie S. Obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty został nałożony na mieszkającego w R.F.N. H. K. w związku ze zbyciem przez niego działki nr [...] o powierzchni 0,2052 ha.

Powodem uchylenia przez WSA opisanych decyzji było ustalenie przez rzeczoznawcę majątkowego, a następnie przez orzekające w sprawie organy obu instancji, wzrostu wartości opisanej nieruchomości przez porównanie jej przeznaczenia wynikającego z ustaleń obowiązującego planu miejscowego z faktycznym sposobem jej wykorzystania przed wejściem w życie tego planu. Stanowisko takie znajdowało oparcie w literalnej wykładni przepisu art. 37 ust 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej zwanej u.p.z.p.). Takie rozumienie powołanego przepisu zostało zakwestionowane jednak przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 9 lutego 2010r., sygn. akt P 58/08, który został opublikowany w dniu 15 lutego 2010 r. (Dz. U. z 2010 Nr 24, poz. 124). W wyroku tym TK orzekł bowiem o niezgodności art. 37 ust. 1 u.p.z.p. z art. 2 i art. 32 Konstytucji R.P. w zakresie, w jakim odnosił on wzrost wartości nieruchomości do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed 1 stycznia 1995 r., który utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3 tej ustawy (por. także OTK-A 2010/2/9). Mając na uwadze powyższy wyrok TK, a także okoliczność, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który utracił moc prawną z dniem 31 grudnia 2003 r., przeznaczał część zbytej przez skarżącego nieruchomości pod mieszkalnictwo rodzinne o niskiej intensywności zabudowy (symbol 21 MN MR) Sąd uznał, iż w sprawie wystąpiła przesłanka wznowienia postępowania. Przeznaczenie terenu części przedmiotowej działki w obecnie obowiązującym planie, jak i w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy S. przyjętym uchwałą Gminnej Rady Narodowej w S. z dnia [...] r., Nr [...], pozwalało bowiem na takie samo jej zagospodarowanie. WSA w Gliwicach nie podzielił jednakowoż stanowiska skarżącego, że przeznaczenie części zbytej działki pod zabudowę wyklucza możliwość ustalenia opłaty planistycznej w związku ze zmianą przeznaczenia pozostałej części tej działki z uwagi na to, iż zmiana ta nie spowodowała wzrostu jej wartości. Sąd ten zwrócił wreszcie uwagę na lokalizację zbytej działki tworzącej wraz z sąsiednimi terenami druga linię zabudowy wzdłuż ul. [...]. Wskazał w związku z tym na konieczność zbadania, w jaki sposób i na jakich warunkach doszło do wydzielenia zbytej działki, a w szczególności zbadania poprzedzającej ten podział decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która może mieć istotny wpływ na określenie wartości przedmiotowej nieruchomości przed uchwaleniem obowiązującego planu miejscowego.