Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 marca 2013 r., sygn. III SA/Gd 55/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2013 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia 5 lipca 2012 r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 lipca 2012 r. Burmistrz Miasta odmówił przyznania A. L. świadczenia w formie zasiłku okresowego.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 4, art. 14. art. 101 ust.1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2009 nr 175, poz. 1362 ze zm.) w zw. z § ust. 4 i 5 Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 kwietnia 2005 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (Dz. U. z 2005 r., nr 77, poz. 672).

Organ stwierdził, że wbrew złożonemu oświadczeniu, wnioskodawczyni nie jest osobą samodzielnie prowadzącą gospodarstwo domowe, na co wskazuje ustalony w toku postępowania fakt wspólnego zamieszkiwania i gospodarowania A. L. z matką. Ponieważ strona nie podała wysokości dochodów matki organ uznał, że z przyczyn od niego niezależnych niemożliwe stało się ustalenie, czy w sprawie zostało spełnione kryterium dochodowe uprawniające do przyznania świadczenia.

W trakcie wywiadu środowiskowego ustalono, że A. L. jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, która nie dysponuje żadnymi własnymi środkami na utrzymanie, jedynie sporadycznie otrzymując pomoc w formie żywności w zamian za opiekę nad dziećmi lub zwierzętami. Jako okoliczność podważającą twierdzenia strony w tym zakresie, podano, że A. L. nie była w stanie precyzyjnie określić ilości otrzymywanej w ten sposób żywności, podać na jaki okres jej ona wystarcza, ani też w przybliżeniu oszacować wartości otrzymywanych produktów. Wskazano, że A. L. korzysta ze swobodnego dostępu do mieszkania oraz z wszelkich znajdujących się w nim sprzętów gospodarstwa domowego, jego wyposażenia oraz kupowanych przez J. L. ze środków czystości i higieny. Ustalono, że w mieszkaniu znajduje się jedna kuchnia, jedna łazienka, jedna pralka i jedna lodówka oraz że z powodu braku dochodów A. L. nie ponosi żadnych kosztów utrzymania mieszkania. Wszelkie opłaty związane z eksploatacją mieszkania ponosi zatem matka strony (media, remonty, naprawy). Organ uznał, że powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują na powodzenie wspólnego gospodarstwa domowego, przez które należy rozumieć wspólne zaspokajanie potrzeb życiowych, w tym wzajemną współpracę w załatwianiu codziennych spraw i prowadzeniu domu.