Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. I SA/Bd 963/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 lutego 2013 r. sprawy ze skargi E. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w B. określił stronie wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. z tytułu przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w kwocie [...] zł.

W złożonym odwołaniu strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła nierozpoznanie istoty sprawy poprzez pominięcie cywilnoprawnych rozliczeń dokonanych między nią, a jej synem M. Ł. i przyjęcie, że nie wydatkowała środków uzyskanych tą drogą na cele przedmiotowo objęte zwolnieniem podatkowym, co stanowi naruszenie art. 121 i art. 125 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "O.p."); zaniechanie ustalenia motywów, przyczyn prawnych i ekonomicznych dokonania przesunięć środków pieniężnych w 2009 r. pomiędzy stroną, a jej synem, co doprowadziło do błędnej kwalifikacji tych czynności oraz do opodatkowania tych środków podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jako pożyczki. Skarżąca zwróciła uwagę, że odpowiednia analiza jej zachowań następujących po sprzedaży nieruchomości wskazuje, że uzyskane środki finansowe przeznaczone zostały w celu nabycia innej nieruchomości. Stwierdziła, że przekazane na konto M. Ł. środki finansowe należy zakwalifikować jako zapłatę za przeniesienie praw z umowy deweloperskiej, ale na pewno nie jako pożyczkę. Zwróciła uwagę, że organ podatkowy stosując wykładnię celowościową winien cesję wymienionych praw traktować jako nabycie wierzytelności o nabycie prawa własności lokalu, celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wskazała, że dokonane na rzecz syna przelewy z 9 i 21 grudnia 2009 r. wskazują, iż jest to zwrot wcześniej przeniesionych na nią wkładów budowlanych wynikających z umowy pomiędzy synem a spółdzielnią mieszkaniową, wobec tego nie można mówić o kredytowaniu przez syna zakupu lokalu mieszkalnego. W ocenie skarżącej, Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego błędnie ustalił podstawę rozliczeń pomiędzy nią, a jej synem, co doprowadziło do niezastosowania zwolnienia podatkowego.