Wyrok WSA w Lublinie z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Lu 1066/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi P. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Zastępcy Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r. Nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej P. Ś. kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 19 lipca 2012 r. P. Ś. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką sprawowaną nad prababką H. Ś.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2012 r. działając z upoważnienia Burmistrza Miasta Zastępca Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej odmówił przyznania żądanego świadczenia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że stosownie do unormowania art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane z tytułu rezygnacji z zatrudneinia lub innej pracy zarobkowej osobom, na których zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkime osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jak zaś wynika ze złożonego przez P. Ś. oświadczenia jest ona uczennicą Liceum Ogólnokształcącego w L., pobierającą naukę w trybie dziennym. Nie można więc przyjąć, aby w jej przypadku zachodziła przesłanka rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Ponadto H. Ś. jest dla wnioskodawczyni prababką, co oznacza III stopień pokrewieństwa w linii prostej. Ten stopień pokrewieństwa wywołuje obowiązek alimentacyjny, jeżeli nie ma krewnych w I lub II stopniu lub osoby spokrewnionej w I lub II stopniu nie mogą sprawować opieki z uwagi na zły stan zdrowia, jeżeli same wymagają opieki osób drugich. Z akt sprawy wynika, że H. Ś. ma wnuczkę A. Ś. i wnuka G. B., ktorzy są spokrewnieni w II stopniu i zobowiązani do alimentacji na rzecz babki. W ocenie organu I instancji wnuki H. Ś. są w stanie sprawować nad nią opiekę. Przeszkodą w tym nie jest to, że pracują. Skoro zatem występują osoby inne, które są bliżej spokrewnione z H. Ś. i jednocześnie mogące sprawować nad nią opiekę nie można przyjąć, aby obowiązek alimentacyjny spoczywał na P. Ś.