Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Łd 703/12

Dnia 20 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA: Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA: Czesława Nowak - Kolczyńska (spr.) Sędzia WSA: Sławomir Wojciechowski Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2012 roku przy udziale --- sprawy ze skargi H. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku rodzinnego wraz z dodatkiem - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], Nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania H. G., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. nr [...] o odmowie przyznania prawa do zasiłku rodzinnego wraz z dodatkiem z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego na dziecko P. G.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy niniejszej, wnioskiem z dnia 27 marca 2012 r. H. G. wystąpił do organu I instancji o przyznanie zasiłku rodzinnego oraz dodatku z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego 2012/2013 na dziecko - P. G..

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta Ł. odmówił przyznania wnioskowanych świadczeń argumentując, iż w świetle art. 4 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych H.G., pod którego bieżącą pieczą znajduje się P. G., nie mieści się w katalogu podmiotów uprawnionych do ubiegania się o przyznanie przedmiotowych świadczeń.

W odwołaniu od tej decyzji H. G. zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów art. 6, 7 i 8 k.p.a. oraz art. 4 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zdaniem odwołującego, wydana decyzja opiera się na niewłaściwej interpretacji art. 4 ust. 2 ustawy, bowiem organ I instancji pominął fakt, że H. G. jest kuratorem do spraw majątkowych P.G. oraz że dziecko to znajduje się pod jego bieżącą pieczą - ustanowioną zgodnie z zapisami art. 1121 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W ocenie odwołującego, powyższe okoliczności przesądzają, iż H. G. powinien zostać uznany za opiekuna faktycznego dziecka, a wnioskowane świadczenia winny zostać przyznane. Mając powyższe na względzie, odwołujący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie świadczeń bądź ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.