Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Lu 830/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 r. sprawy ze skargi T. M. i M. M. na uchwałę Rady Miasta Lublin z dnia 26 września 2002 r., nr 1688/LV/2002 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność paragrafu 3 pkt 11 uchwały Rady Miejskiej w Lublinie z dnia 26 września 2002r., Nr 1688/LV/2002 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Lublina - część II; II. orzeka, że zaskarżona uchwała we wskazanej w pkt I części nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Rady Miasta Lublin na rzecz T. M. i M. M. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

T. M. i M. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym skargę o stwierdzenie nieważności § 3 pkt 11 uchwały Rady Miejskiej w L. z dnia 26 września 2002r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta L. - część II, jako ustanowionego bez podstawy prawnej.

Wskazany przepis zawiera definicję "działki budowlanej" określającą, że jest to "teren wydzielony granicami własności, który zgodnie z ustaleniami planu może być wykorzystany na cele budowlane", która - ich zdaniem - sprzeczna jest z definicją legalną wprowadzoną ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Działka budowlana w świetle tej ustawy to "nieruchomość gruntowa lub działka gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego". W przekonaniu skarżących od dnia wejścia w życie tej ustawy tj. od 11 lipca 2003r. obowiązuje zatem wyłącznie definicja ustawowa, która nie odwołuje się do prawa własności.