Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn. IV SA/Gl 1621/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie funkcjonariuszy Policji oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w K., decyzją z dnia [...] r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 6a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z póżn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania, uchylił decyzję Komendanta Powiatowego Policji w L. z dnia [...]r. w przedmiocie mianowania skarżącego na równorzędne stanowisko służbowe w części dotyczącej dat zwolnienia z zajmowanego stanowiska i mianowania na równorzędne stanowisko służbowe, a w pozostałym zakresie utrzymał ją w mocy. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o Policji, do mianowania policjanta na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk, właściwi są przełożeni, w tym komendant powiatowy Policji. Dodał, że treść tego przepisu wskazuje wyraźnie, że ma on charakter kompetencyjny, określający jedynie organy uprawnione do podejmowania decyzji w sprawach w nim wymienionych i nie reguluje wprost warunków i przesłanek związanych z przeniesieniem (mianowaniem) policjanta na równorzędne stanowisko w miejscu pełnienia służby. Organ odwoławczy podkreślił, że na podstawie tego przepisu zwolnienie funkcjonariusza z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce organizacyjnej Policji i mianowanie go do dalszego pełnienia służby na innym stanowisku przez właściwy organ jest dozwolone zawsze, o ile mianowanie następuje na równorzędne stanowisko służbowe. Wskazał, że taki wniosek wynika a contrario z przepisu art. 38 ust. 1 i 2 ustawy o Policji, który w sposób wyczerpujący określa obligatoryjne i fakultatywne przesłanki uzasadniające przeniesienie policjanta na niższe stanowisko służbowe. W związku z tym podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie istotne jest ustalenie, na jakie stanowisko skarżący został mianowany, tj. czy na stanowisko równorzędne w stosunku do uprzednio zajmowanego. W tym zakresie stwierdził, że różnica pomiędzy nowym stanowiskiem skarżącego, a dotychczas zajmowanym, sprowadza się w istocie do jednego elementu, tj. inne są nazwy tych stanowisk (obecnie - asystent, poprzednio - detektyw). Natomiast identyczne są pozostałe elementy, które - zgodnie z ustalonym już w tym zakresie poglądem judykatury - przesądzają o równorzędności stanowisk służbowych w Policji, takie jak parametry uposażenia zasadniczego, dodatek do uposażenia oraz stopień etatowy. Zgodnie bowiem z "Tabelą zaszeregowania stanowisk służbowych policjantów do poszczególnych grup oraz odpowiadających im policyjnych stopni etatowych", będącej załącznikiem nr 2 do rozporządzenia MSWiA z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 ze zm.), stanowiska: detektyw (poz. 93 tabeli) i asystent (poz. 94 tabeli) są zaszeregowane do tej samej - 5 (piątej) grupy uposażenia zasadniczego oraz odpowiada im jednakowy stopień etatowy - aspirant sztabowy. Organ odwoławczy podkreślił, że w przypadku obydwu stanowisk, przepisy wymienionego rozporządzenia przewidują ten sam rodzaj dodatku, tj. dodatek służbowy, który został skarżącemu przyznany w dotychczasowej wysokości. Dodał, że ocena tych stanowisk z punktu widzenia kryteriów innych niż finansowe, tylko potwierdza daleko idącą analogię pomiędzy nimi. Obydwa mają charakter wykonawczy, a ponadto zadania realizowane przez skarżącego na stanowisku detektywa wydziału kryminalnego (czynności dochodzeniowo - śledcze) pokrywają się z zadaniami na nowym stanowisku służbowym (zgodnie z celem reorganizacji, tj. dostosowaniem nazw stanowisk do profilu zadań, według zasady: detektyw - czynności operacyjne, asystent - czynności dochodzeniowe i śledcze). Organ odwoławczy podniósł również, że skarżący nie kwestionował powyższego twierdzenia dotyczącego równorzędności stanowisk (dotychczasowego i nowego), na gruncie obecnie obowiązujących regulacji resortowych. Wyraził tylko obawę przed niekorzystnymi zmianami przepisów prawa, w szczególności przed gradacją w przyszłości stanowisk detektywa i asystenta, poprzez zaszeregowanie stanowiska asystenta do niższej grupy uposażenia zasadniczego. Na tej podstawie skarżący zarzucił, że organ I instancji, wydając decyzję, nie miał na względzie jego słusznego interesu. Organ odwoławczy wskazał, że powyższy zarzut - oparty w całości na hipotezie i subiektywnym odczuciu strony - nie zasługiwał na uwzględnienie, bowiem jest regułą, że organy administracyjne orzekają według konkretnego stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wydania decyzji. Dodał, że dla prawidłowości kontrolowanego rozstrzygnięcia znaczenie ma tylko, że w świetle aktualnych przepisów regulujących kwestie uposażenia zasadniczego policjantów i zaszeregowania stanowisk służbowych w Policji, równorzędne są stanowiska: powierzone skarżącemu w nowej strukturze jednostki i zajmowane uprzednio. Natomiast bez znaczenia jest, czy przepisy te zostaną zmienione w przyszłości i w jaki sposób. Podkreślił, że w zakresie oceny równorzędności stanowisk służbowych w Policji zastosowanie znajduje ustawa o Policji oraz właściwe przepisy resortowe. Nie można zatem w oparciu o definicje słownikowe pojęć: "asystent" i "detektyw", skutecznie wywodzić braku równorzędności pomiędzy stanowiskami służbowymi o takich nazwach w Policji. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do przekroczenia granic uznania administracyjnego przez Komendanta Powiatowego Policji w L. Podniósł, że zarówno uzasadnienie zaskarżonej decyzji, jak i okoliczności faktyczne sprawy - w postaci reorganizacji komendy i dostosowania nazw stanowisk w komórkach kryminalnych do profilu i rodzaju realizowanych zadań - wystarczająco wykazują potrzebę umiejscowienia skarżącego w nowej strukturze organizacyjnej jednostki. Dodał, że Rozkazem Organizacyjnym Nr [...] z dnia [...]r. Komendant Powiatowy Policji w L. wprowadził w podległej sobie jednostce zmiany organizacyjne, w wyniku których, z dniem wejścia w życie przedmiotowego rozkazu, tj. 1 września 2011 r., wyłączył ze struktury Wydziału Kryminalnego 7 stanowisk etatowych detektywa, w tym zajmowane przez skarżącego, a w ich miejsce włączył równorzędne w hierarchii służbowej stanowiska asystenta. W związku z tym zaistniała konieczność mianowania skarżącego na stanowisko służbowe, które funkcjonuje w zmienionej strukturze organizacyjnej jednostki Policji. Organ odwoławczy podniósł, że takie działanie przełożonego było uzasadnione potrzebami służby, a przy tym słuszny interes skarżącego nie pozostawał w sprzeczności z podjętą decyzją, bowiem mianowanie skarżącego - rozkazem personalnym z dnia [...]r. - nastąpiło na stanowisko o identycznych parametrach uposażenia, stopniu etatowym oraz zakresie czynności, jak na dotychczas zajmowanym, zmianie uległa jedynie nazwa stanowiska służbowego.