Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Bd 924/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Anna Klotz sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant Maciej Hoffman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi J. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienia oraz poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Powiatu Grodzkiego w [...] z [...] maja 2012 r. nr. [...], 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego Powiatu Grodzkiego w T. postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn.zm.), w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej w celu wykonania obowiązku dokonania rozbiórki samowolnie realizowanej rozbudowy pawilonu handlowo-usługowego zlokalizowanego przy ul. S. C. w T., nałożonego decyzją Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r., postanowił nie uwzględnić zarzutów wniesionych przez pełnomocnika J. K. pismem z dnia

[...] r. dotyczących prowadzenia egzekucji administracyjnej wszczętej na skutek doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego z dnia

[...] r. nr [...].

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ, odnosząc się do zarzutu opartego na podstawie art. 33 pkt 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego powołał się na wskazania zawarte w wyrokach WSA w Bydgoszczy z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 1500/10, 1501/10, 1504/10 i 1505/10, na podstawie których przed dokonaniem wyboru właściwego środka egzekucyjnego zlecił wykonanie kosztorysu robót rozbiórkowych całego budynku. Z uzyskanego kosztorysu wynika, że koszt wykonania zastępczego rozbiórki całego budynku opiewa na kwotę [...] zł, natomiast łączna wysokość grzywny w celu przymuszenia obliczona na podstawie art. 121 § 5 ustawy wynosi [...] zł (w sprawie rozbiórki budynku [...] zł + [...] w sprawie rozbiórki części rozbudowanej), czyli koszt wykonania rozbiórki całego budynku od grzywny w celu przymuszenia łącznie jest wyższy o [...] zł. W tej sytuacji organ kierując się dyrektywami płynącymi z zasad postępowania administracyjnego określonymi w art. 7 § 2 ustawy tj. zasada celowości i stosowania najłagodniejszego środka w postępowaniu egzekucyjnym, z pośród katalogu środków egzekucyjnych w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązków o charakterze niepieniężnym dotyczących prawa budowlanego tj. grzywny w celu przymuszenia lub wykonania zastępczego, w okolicznościach sprawy właściwie dokonał wyboru grzywny w celu przymuszenia. W ocenie organu środek ten nie spowoduje powstania dodatkowych kosztów, ponieważ raz uiszczona może ulec zwrotowi w razie wykonania obowiązku, a w sytuacji niezapłacenia grzywny ale wykonania obowiązku - podlega umorzeniu. Z kolei zastosowanie wykonania zastępczego poprzez zlecenie innej osobie do wykonania za zobowiązanego i na jego koszt byłoby droższe od wymierzonej grzywny i generuje koszty w postaci wydatków na przeprowadzenia przetargu na wykonawcę, a następnie koszty w postaci wynagrodzenia wykonawcy.