Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. I SA/Po 821/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A s.c. [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2005 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że decyzja wymieniona w punkcie pierwszym nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w [...] na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...],- zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...], utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...], nr [...], określającą "Y." s.c. G. S. i Z. P. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień 2005 r., zmienioną - w wyniku dokonania wymiaru uzupełniającego - decyzją tego organu z dnia [...], nr [...].

Z uzasadnienia decyzji organów obu instancji wynika, że nie uznano prawa spółki do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury VAT nr [...] z dnia [...] wystawionej przez "X." sp. z o.o. w G. O/M. dotyczącej zakupu paliwa. W toku postępowania ustalono bowiem, że spółka będącą wystawcą faktury w rzeczywistości nie istniała, a jej nazwa służyła M. G. (prezesowi spółki i jedynemu członki jej zarządu) do firmowania osobistej działalności, polegającej na wystawianiu faktur, mających dokumentować m.in. czynności wprowadzania do obrotu paliwa niewiadomego pochodzenia. Zakwestionowano również 3 faktury VAT wystawione przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Z. P., dotyczącą usługi transportowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1458/08, uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. Sąd stwierdził wówczas, że organy podatkowe nie ustaliły stanu faktycznego sprawy, naruszając tym samym art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."). Postępowanie podatkowe - w ocenie Sądu - zostało przeprowadzone z pominięciem materiału dowodowego, tj. zakwestionowanych faktur wystawionych przez spółkę "X.". Faktury te wpłynęły do organu podatkowego dopiero w dniu [...], tj. po wydaniu zaskarżonej decyzji i po wniesieniu skargi. Ponadto Sąd uznał, że dowód z przesłuchania strony został przeprowadzony z naruszeniem art. 199 O.p., bowiem jest on zapisem zeznania pełnomocnika skarżącej spółki. Sąd I instancji stwierdził także, że zachodzi sprzeczność pomiędzy faktem zastosowania § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm. - dalej w skrócie: "rozporządzenie MF z 27 kwietnia 2004 r."), a przyjętym za ustalony stanem faktycznym. W szczególności Sąd zwrócił uwagę, że powołano się na decyzje podatkowe wydane wobec spółki "X.", określające zobowiązania w podatku VAT w kwocie [...] zł, które to decyzje przeczą twierdzeniom organów o nieistnieniu tej spółki. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpatrywaniu odwołania organ winien prawidłowo ustalić stan faktyczny, a w dalszej kolejności rozważyć, czy ustalenia te upoważniają do zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT.