Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. III SA/Łd 842/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.) Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 17 § 1, § 1a, art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 ze zm.) - u.p.e.a., po rozpatrzeniu zażalenia J. J. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów - Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

Naczelnik Urzędu Celnego w P. T. decyzjami od nr [...] do nr [...] z dnia [...] oraz z dnia [...] określił J. J. opłatę paliwową za okres od stycznia do listopada 2007 r. Na podstawie ww. decyzji Dyrektor Izby Celnej w Ł. wystawił w dniu 3 kwietnia 2012 r. tytuły wykonawcze, które zostały przesłane do Dyrektora Izby Celnej w B. P. jako właściwego organu egzekucyjnego celem prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Zgodnie z informacją przekazaną przez Dyrektora Izby Celnej w B. P. tytuły wykonawcze wraz zawiadomieniami o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunków bankowych zostały doręczone zobowiązanemu w dniu [...] Pismem dnia [...] nr [...] (data wpływu do Izby Celnej w Ł. 12.06.2012 r.) organ egzekucyjny na podstawie art. 34 § 1 u.p.e.a. zwrócił się z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie wniesionych przez stronę zarzutów w piśmie z dnia 27 kwietnia 2012 r. (sprecyzowanych w piśmie z dnia 28 maja 2012 r.). W ww. pismach J. J. podniósł, iż kwestionuje prawidłowość egzekwowanych kwot należności głównej. Zdaniem strony o wysokości opłaty paliwowej należy rozstrzygać po wyjaśnieniu kwestii akcyzy od rzekomo zużytego oleju opałowego na cele inne niż grzewcze. Samo wydanie decyzji przez Urząd Celny, od której się odwołał nie wystarczy do rozpatrzenia kwestii w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Taki stan rzeczy wypełnia znamiona zarzutu określenia obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia. Ponadto strona w piśmie z dnia 28 maja 2012 r. podniosła zarzut zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego. W ocenie Strony prowadzenie egzekucji zobowiązań, co do których złożone zostało odwołanie, poprzez zajęcie rachunków bankowych powoduje zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej z winy organu i narażenie na szkody. Zdaniem strony, mając na uwadze ważny interes strony i interes społeczny, zachodzi konieczność naprawienia szkód i zwrotu niesłusznie wyegzekwowanych kwot i odsetek przez Skarb Państwa.