Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. III SA/Kr 105/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Elżbieta Kremer WSA Barbara Pasternak (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Prezydent Miasta, decyzją z dnia [...] 2011 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 20 w zw. z art. 3. pkt. 11, art. 17, art. 23 oraz art. 24 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm.), art. 104, art. 107, art. 108 ustawy z dnia 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98 poz. 1071 ze zm.) a także rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia (Dz.U. z 2005 r., Nr 105 poz. 881 ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2009 r. w sprawie wysokości rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny oraz wysokości świadczeń rodzinnych (Dz.U. z 2009 r. Nr 129 poz. 1058) odmówił A. R. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny - babcią W. W.

Odwołanie A. R. nie zostało uwzględnione i Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją dnia 7 listopada 2011r. , [...], wydana na podstawie art. 138 par.1 pkt. 1 kpa, oraz art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Rozstrzygnięcia powyższe zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym :

W dniu 7 lipca 2011 r. A. R. złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną babcią W. W., urodzoną [...] 1925r. , zaliczoną do pierwszej grupy inwalidzkiej, o inwalidztwie trwałym. W. W. jest wdową. W toku postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że W. W. miała troje dzieci, jedna z córek zmarła w 1980 r. Córka Ł. P. - C. mieszka w Z a druga córka B. Z. legitymuje się orzeczeniem lekarza orzecznika o zaliczeniu do II grupy inwalidzkiej. B. Z. złożyła w toku postępowania pisemne oświadczenie, że ze względów zdrowotnych nie jest w stanie opiekować się matką. Ł. P. - C. także złożyła oświadczenie o niemożności sprawowania opieki nad matką ze względu na odległość miejsca zamieszkania. Organ przytoczył treść art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, oraz art. 129 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i wskazał, że w pierwszej kolejności do alimentacji W. W. zobowiązane są jej córki Ł. P. - C. i B. Z. i to właśnie one w myśl art. 17 ust. 1 i ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych mają prawo do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji, gdy rezygnują z zatrudnienia lub nie podejmują zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką. Organ uznał, że B. Z. zamieszkała wspólnie z matką W. W. nie jest w stanie sprawować opieki nad matką ze względu na swój stan zdrowia. Ocenę w tym zakresie organ I instancji oparł na oświadczeniu B. Z. złożonym do akt sprawy i orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS. Natomiast co do córki Ł. P. - C zamieszkałej w Z, organ stwierdził, że spełnia ona warunki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. W tej sytuacji wnioskująca A. R. jako osoba inna niż spokrewniona w pierwszym stopniu nie spełnia warunków przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.