Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2012 r., sygn. III SA/Wa 3431/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Krawczak, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Grzegorz Nowecki, Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2012 r. sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2006 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz B. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3.747 zł (słownie: trzy tysiące siedemset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] maja 2011r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. ("Dyrektor UKS") na kwotę 44.328 zł określił Skarżącej - B. sp. z o.o. w W., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za listopad 2006r. do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

W postępowaniu kontrolnym ustalono, że w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc Skarżąca zawyżyła podatek naliczony o kwotę 1.210 zł, wykazaną w fakturze VAT nr 8/11/06 z 30.11.2006r., opiewającej na kwotę brutto 6.710 zł, wystawionej przez firmę Doradztwo Gospodarcze P. P. tytułem obsługi prawnej w zakresie negocjacji umów z D..

W ocenie Dyrektora UKS, zgromadzony materiał dowodowy, w szczególności zaś zeznania świadków, nie wskazywał na jakąkolwiek współpracę pomiędzy Skarżącą i wystawcą faktury. Ze złożonych w postępowaniu karnym zeznań świadków J.J., J.K., J.W. i M.A., reprezentujących odpowiednio V. S.A., Restaurację J.W. oraz D. (firmy wynajmujące od Skarżącej powierzchnie biurowe) wynikało bowiem, że P.P. nie był im znany. Ponieważ dwie (spośród trzech) faktury wystawione przez firmę P.P. w 2006r. dotyczą rzekomej obsługi prawnej w zakresie negocjacji umów ze spółką D., brak znajomości P.P. przez M.A. (ówczesnego prezesa tej spółki) jest co najmniej zastanawiający. Jeżeli nawet niektórzy świadkowie kojarzyli osobę P.P., nie byli w stanie określić, czym się zajmował. Ponadto w dokumentacji Skarżącej brak było umowy uzasadniającej poniesienie wydatków z tytułu transakcji opisanych w tych fakturach.