Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 października 2012 r., sygn. I SA/Po 610/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. [...] na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...] zł [...] tytułem zwrotu kosztów sądowych

Uzasadnienie

"X" sp. z o.o. w [...] (dalej: spółka), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: ustawa o VAT) przedstawiając we wniosku następujące zdarzenie przyszłe: Spółka zajmuje się świadczeniem usług prawnych oraz doradztwa dla podmiotów gospodarczych, wykonuje również na rzecz niektórych klientów usługi związane z windykacją. Wraz z rozwojem firmy, zastanawia się nad wejściem na rynek usług pośrednictwa finansowego. Usługi polegałyby na skupowaniu od podmiotów gospodarczych, ewentualnie od osób fizycznych, pakietów wierzytelności przeterminowanych bądź trudno ściągalnych. Nabycie pakietu wierzytelności odbywałoby się na podstawie umowy nabycia praw (cesji) do wierzytelności. Nie można wykluczyć, iż wystąpiłaby sytuacja, gdy nabyłaby jedną wierzytelność o znacznej kwocie. Ponieważ nabycie przez spółkę dotyczyłoby wierzytelności przeterminowanych, gdzie rokowania co do możliwości ich ściągnięcia przez zbywającego były niewielkie, czy też wierzytelności od zagranicznych kontrahentów, cena nabycia byłaby minimalna i mogłaby wynieść nawet ułamek procenta wartości nominalnej zbywanych wierzytelności. Cena nabycia pakietu uiszczana przez spółkę, byłaby jedyną formą rozliczenia ze zbywcą pakietu i stanowiłaby ostateczne rozliczenie. Spółka nie świadczyłaby na rzecz zbywcy pakietu wierzytelności, żadnych usług windykacyjnych bądź innych usług dotyczących tego pakietu. Z chwilą dokonania cesji, zbywca utraciłby wszelkie prawa do wierzytelności objętych pakietem i nie uzyskiwałby żadnych praw do ewentualnych korzyści, które spółka uzyska w przyszłości, w związku z nabytym pakietem.