Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 października 2012 r., sygn. III SA/Gl 1312/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Kupiec, Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2012 r. przy udziale - sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w C. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. zasądza na rzecz strony skarżącej od Ministra Finansów kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. stwierdza, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku

Uzasadnienie

U Z A S A D N I E N I E.

Zaskarżoną interpretacją prawa podatkowego z dnia [...] r. nr [...] Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika - "A" Sp. z o.o. w zakresie dotyczącym opodatkowania przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w zamian za wygaśnięcie zobowiązania podatkowego (podatku od nieruchomości). Rozstrzygnięcie zapadło w poniższym stanie faktycznym. Wnioskiem złożonym dnia [...] r. "A" Sp. z o.o. z siedzibą w C. (zwana dalej stroną , zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego stawiając pytanie: Czy przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz gminy miejskiej w trybie art. 66 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1999 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm., w skrócie O.p.), w zamian za wygaśnięcie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, dalej: ustawa o VAT) tj. na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 7 w związku z treścią art. 2 ust. 3 pkt 3b tej ustawy ? W pytaniu podała, iż w dniu [...] r. doszło do notarialnej umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania w zamian za zaległości podatkowe w podatku od nieruchomości za lata [...]-[...] pomiędzy wnioskodawcą, a Gminą Miasta C. W celu zwolnienia wnioskodawcy z części zaległości podatkowych strona przeniosła na rzecz Gminy Miasto C. prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek, przy czym strony określiły wartość rynkową użytkowania wieczystego działek na kwotę netto plus 23 % VAT. Po sprawdzeniu orzecznictwa odnośnie przejmowania nieruchomości za zaległości podatkowe i wynikającego z niego braku podstaw do traktowania takiej czynności jako podlegającą podatkowi VAT, wnioskodawca skorygował przedmiotową fakturę do [...] zł i przed [...] r. uzyskał potwierdzenie jej przyjęcia przez Gminę Miasto C. . Spółka stanęła na stanowisku, iż przeniesienie własności rzeczy na rzecz gminy w trybie art. 66 § 1 pkt 2 O.p. nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jedynie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazała uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 października 2007 r., sygn. akt I FPS 2/07 oraz wyroki sądów administracyjnych, w tym WSA W Gliwicach sygn. akt III SA/Gl 2540/10 i NSA sygn. akt I FSK 105/10. Dyrektor Izby Skarbowej w K., działający z umocowania i w imieniu Ministra Finansów, wskazaną wyżej interpretacją z dnia [...] r. uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W ocenie organu, przeniesienie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa rozporządzenia towarami jak właściciel. Przeniesienie następuje na podstawie umowy cywilno prawnej i jest odpłatne. Odpłatnością w tym konkretnym przypadku jest kwota zaległości podatkowych, która zostanie skompensowana "wartością nieruchomości". Odnosząc się do powołanego orzecznictwa sądowoadmnistracyjnego organ stwierdził, iż nie podziela go, a wyroki nie stanowią źródła prawa. Spółka nie zgodziła się z powyższym rozstrzygnięciem i wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. W wezwaniu uzasadniając je wskazała powtórnie na orzecznictwo sądów administracyjnych, które potwierdza prawidłowość wskazanej argumentacji. Podkreśliła, iż spłata zaległego zobowiązania w trybie art. 66 O.p. nie jest dostawą ani usługą w rozumieniu ustawy VAT. Jest szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej pismem z [...] r. podtrzymał dotychczasowe stanowisko i stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie art. 14 a i art. 14 c § 5 ust. 2 O.p. przez przedstawienie własnego stanowiska bez uwzględnienia poglądów Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych i bez ustosunkowania się merytorycznego do ich odmiennej interpretacji, art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 66 Ordynacji podatkowej przez ich błędną wykładnię, że przeniesienie prawa użytkowania wieczystego na rzecz gminy jako spłaty zaległości podatkowej jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Uzasadniając zarzuty powtórzyła argumentację przedstawioną we wniosku i wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. W szczególności zaakcentowała, iż spłata zaległości podatkowej nie jest dostawą w rozumieniu ustawy VAT, gdyż nie cechuje jej odpłatność, ekwiwalentność, nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego i druga strona umowy nie jest przedsiębiorcą ani konsumentem, lecz organem uzyskującym dla jednostki samorządu terytorialnego należny jej dochód budżetowy. Strona regulując podatek nie uzyskuje nic w zamian. Czynność nie jest realizowana w ramach obrotu gospodarczego i nie powoduje osiągnięcia wartości dodanej. Dyrektor Izby Skarbowej w odpowiedzi na skargę podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej i wniósł o oddalenie skargi.