Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17 października 2012 r., sygn. I SA/Bk 137/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 października 2012 r. sprawy ze skargi E. Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc październik, listopad i grudzień 2006 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...] marca 2012 r.,

nr [...], utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z [...] grudnia 2011 r. nr [...], wydaną w sprawie rozliczenia E. Z. P. (dalej również jako "Skarżąca") podatku od towarów i usług

za poszczególne okresy rozliczeniowe od października do grudnia 2006 r.

Z uzasadnienia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej oraz z przedstawionych Sądowi akt administracyjnych sprawy wynika, że Skarżąca w 2006 r. prowadziła działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży wyrobów skórzanych - futer. Sprzedaż miała charakter detaliczny. W okresie tym nie była zarejestrowana

jako podatnik podatku od towarów i usług. W trakcie kontroli ustalono, że z dniem

4 października 2006 r. Skarżąca przekroczyła kwotę uprawniającą do zwolnienia

z tego podatku, gdyż faktyczna wartość sprzedaży przekroczyła równowartość 10.000 euro. W okresie objętym postępowaniem Skarżąca nabywała towary handlowe bezpośrednio od greckich sprzedawców. Przynajmniej raz w roku jeździła do Grecji w celu zapoznania się z ofertą handlową. Zamówienia na konkretny towar składała faksem lub telefonicznie. W przypadku osobistego odbioru, płatność

za towar następowała gotówką, w pozostałych zaś przypadkach przelewami bankowymi, przed lub około dwóch tygodni po otrzymaniu towaru. Zdarzało się,

iż płatność następowała przez inne osoby tj. kierowców, pilotów wycieczek, znajomych, którzy udawali się do Grecji. Towar dostarczany był na adres Skarżącej, bądź jej znajomych. Towar przywożony był też osobiście przez Skarżącą, a także przez znajomych, którzy udawali się do Grecji. Skarżąca nie posiada faktur dokumentujących zakup towarów handlowych.