Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 września 2012 r., sygn. II SA/Wr 362/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Protokolant Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 września 2012r. sprawy ze skargi A. B. i G. B. na postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] nr w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej ostateczną decyzją nakazującą rozbiórkę ogrodzenia I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie pierwszej instancji; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane; III. zasądza od Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 200 zł (słownie: dwieście zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 grudnia 2006 r. organ utrzymał w mocy decyzję nakazującą skarżącemu rozbiórkę samowolnie wykonanego ogrodzenia zlokalizowanego od strony drogi gminnej nr [...]. Jak ustalono, skarżący na podstawie pozwolenia na budowę z 1993 r. wybudował dom jednorodzinny z garażem. W 2000 r. organ nadzoru budowlanego postanowieniem wydanym na podstawie art. 40 prawa budowlanego z 1974 r. nakazał m.in. doprowadzić wykonane ogrodzenie do stanu zgodnego z przepisami i uzyskać pozwolenie na jego użytkowanie. Skarżący nie wykonał tego nakazu. Kolejno, po ustaleniu, że ogrodzenie zostało wykonane w latach 1998-2000 organ ten na podstawie art. 49b ust. 2 prawa budowlanego zobowiązał skarżących m.in. do dostarczenia zaświadczenia o zgodności budowy z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Po wykonaniu obowiązków organ ten ustalił wysokość opłaty legalizacyjnej, a po jej uiszczeniu zezwolił skarżącemu na dokończenie budowy ogrodzenia. Postanowienie to zostało uchylone na skutek zażalenia gminy.

W toku dalszego postępowania burmistrz wydał zaświadczenie i pismo uzupełniające, stwierdzające niezgodność ogrodzenia z planem miejscowym. W innym postępowaniu stwierdzono nieważność postanowienia (decyzji) wydanego na podstawie art. 40 poprzedniej ustawy. Według oceny organu trafna była decyzja o rozbiórce ogrodzenia, którego budowa bez pozwolenia była niezgodna z planem miejscowym. Nie zostały wykazane twierdzenia skarżących, że w 1997 r. toczyło się postępowanie w sprawie samowolnej budowy ogrodzenia i po nakazie wstrzymania robót obiekt został doprowadzony do stanu zgodnego z przepisami. Organ wyraził ocenę, że o zgodności ogrodzenia z planem miejscowym decyduje wyłącznie pozytywne zaświadczenie burmistrza. Organ nie może samodzielnie ustalić tej okoliczności, dokonując oceny zaświadczenia o odmiennej treści bądź w sytuacji braku pozytywnego zaświadczenia. Przesłanką decyzji o rozbiórce jest nieprzedłożenie pozytywnego zaświadczenia, natomiast ewentualne stwierdzenie przez organ nadzoru budowlanego, wbrew zaświadczeniu, że budowa jest zgodna z planem miejscowym, nie miałoby żadnego znaczenia.