Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 września 2012 r., sygn. III SA/Wa 2276/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant referent stażysta Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2012 r. sprawy ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w M. (dawniej Syndyk Masy Upadłości E. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w M.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za wszystkie miesiące 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2011 r., po rozpatrzeniu odwołania E. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej (obecnie E. sp. z o. o.; dalej: "skarżąca" lub "Spółka"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor UKS" lub "organ I instancji") z [...] listopada 2010 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącej zobowiązania w podatku od towarów i usług za wszystkie miesiące 2005 r. Jako podstawę materialnoprawną decyzji Dyrektor IS powołał przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a), art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"), a także § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.; dalej: "rozporządzenie").

1.2. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania w sprawie i powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji po przeprowadzeniu kontroli podatkowej. Z ustaleń tych wynika, że skarżąca bezpodstawnie odliczała podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez P.H. A.E. i T.H. s. c. oraz P. Sp. z o. o. Faktury dotyczyły zakupu usług w zakresie dostarczania informacji, doradztwa, prowadzenia akcji promocyjnych i reklamowych, a także w zakresie monitorowania i analiz rynku produktów RTV i AGD. Usługi skarżąca zakupiła rzekomo na podstawie stosownych umów z 3 stycznia 2005 r. (z P.H. A.E. i T.H. s. c. z siedzibą w R.) i z 2 maja 2005 r. (z P. sp. z o.o. z siedzibą w M.). Zdaniem organu I instancji, ponowna ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego (uprzednio Dyrektor IS uchylił w całości decyzję tego organu) prowadzi do wniosku, że sporne faktury wystawione przez wskazane podmioty, nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Spółka nie wykazała przy tym, że usługi udokumentowane tymi fakturami zostały faktycznie wykonane. Kontrola u rzekomych kontrahentów skarżącej również nie potwierdzała faktu wykonania usług na jej rzecz. W konsekwencji, organ I instancji odmówił skarżącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze spornych faktur. Lakoniczne zeznania świadków nie pozwoliły na ustalenie czynności faktycznie wykonanych w ramach zawartych umów.