Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 września 2012 r., sygn. II SA/Lu 251/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 września 2012r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zgłoszenia sprzeciwu w sprawie wykonania robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29 marca 2011r. M. M. zgłosił zamiar przystąpienia do montażu ekranu reklamowego typu "LED" na dachu budynku na działce nr 50/1 położonej przy Al. T. 6 w L. Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta wniósł sprzeciw do zgłoszenia argumentując, że takie jego usytuowanie narusza art. 45 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) i wskazał, że inwestor nie przedstawił pozytywnej opinii zarządcy drogi, dotyczącej tej lokalizacji. Zwrócił uwagę, że Wydział Dróg i Mostów Urzędu Miasta w piśmie z dnia 8 marca 2011 r. uznał za niedopuszczalne usytuowanie reklamy emitującej zmienne obrazy i barwy w rejonie intensywnej obsługi komunikacyjnej. Takie usytuowanie naruszałoby wspomniany art. 45 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zabraniający umieszczania na drodze lub w jej pobliżu urządzeń wysyłających lub odbijających światło w sposób powodujący oślepienie albo wprowadzających w błąd uczestników ruchu. Zarządca drogi szczegółowo przedstawił zagrożenia dla ruchu drogowego wynikające z lokalizacji takiej reklamy przy Al. T., w pobliżu skrzyżowania z Placem Zamkowym. Podał również. że zainstalowanie reklamy świetlnej w tym miejscu stanowiłoby wykroczenie określone w art. 97 kodeksu wykroczeń. Organ I instancji stwierdził, że rozstrzygnięcie sprawy, znajduje podstawę prawną w art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, który obliguje organ do wniesiona sprzeciwu, gdy budowa lub wykonanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub inne przepisy. Po rozpoznaniu odwołania inwestora Wojewoda zaskarżona decyzją uchylił w całości decyzję organu I instancji i orzekł o wniesieniu sprzeciwu, gdyż zgłoszenie dotyczy robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu decyzji potwierdził zachowanie przez organ I instancji terminu do wniesienia sprzeciwu, jednak uznał, że rozstrzygniecie powinno zapaść na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 1, zamiast na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.).