Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 września 2012 r., sygn. I SA/Gl 354/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędziowie WSA Wojciech Organiściak, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Magdalena Strzałkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2012 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Decyzją z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie m.in. art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, obecny tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 749, dalej powoływanej jako "O.p."), uchyliło w całości decyzję Burmistrza R. z dnia [...] 2009 r., nr [...], określającą A Spółce Akcyjnej z siedzibą

w K. (dalej określanej jako "Spółka") zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2004 r. na kwotę [...] zł. W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło na wstępie, że powodem takiego rozstrzygnięcia było uznanie, iż Spółka nie ujęła w deklaracji podatkowej wszystkich budowli podlegających opodatkowaniu, z czym Spółka nie zgodziła się w odwołaniu, podnosząc potrzebę przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. Jej zdaniem organ pierwszej instancji wliczył do podstawy opodatkowania całą wartość początkową wyrobiska górniczego jako środka trwałego, chociaż wyrobisko nie może być zaliczone do przedmiotu podatku od nieruchomości, który może obejmować co najwyżej budowle znajdujące się w ramach wyrobiska. W konsekwencji konieczne jest dokonanie oględzin wyrobisk celem wyodrębnienia rozpatrywanych budowli i wyliczenia ich wartości.

Kolegium podzieliło powyższy punkt widzenia. Nawiązując m.in. do art. 2 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) omówiło przedmiot opodatkowania w podatku od nieruchomości, zwracając uwagę, iż należą do niego również budowle. Przytoczyło zarazem definicje budowli, zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy oraz w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 143, poz. 1623 ze zm.) i dokonało ich rozbudowanej wykładni z uwzględnieniem orzecznictwa, zwłaszcza wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt P 33/09 (OTK-A 2011 nr 7 poz. 71). Na tej podstawie Kolegium stwierdziło, że wyrobisko górnicze, będące przestrzenią powstałą po wykonaniu prac górniczych, nie może być kwalifikowane jako budowla, i odwołało się do rozważań Trybunału na temat charakterystyki obiektów zlokalizowanych w tej przestrzeni. Zaznaczyło zatem, że budowlami są tylko te spośród nich, które spełniają ściśle oznaczone warunki. Otóż muszą one być jednym z obiektów wymienionych expressis verbis w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane jako budowle lub określone tak w innych przepisach tej ustawy lub w załączniku do niej i stanowić jednocześnie wraz z urządzeniami i instalacjami obiekt budowlany w rozumieniu jej art. 3 pkt 1 lit. b., czyli całość techniczno-użytkową. Ponadto budowlami mogą być urządzenia techniczne scharakteryzowane w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, w innych jej przepisach lub w jej załączniku, o ile zapewniają one możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem. Kolegium przypomniało, że z tej ostatniej kategorii Trybunał Konstytucyjny wyłączył dwie grupy obiektów, tj. urządzenia budowlane związane bądź z obiektami, które nie są budowlami w rozumieniu ustawy podatkach i opłatach lokalnych, bądź z obiektami małej architektury.