Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2012 r., sygn. II SA/Wa 840/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Olga Żurawska - Matusiak (spr.), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z [...] lutego 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku z [...] listopada 2012 r., powołując się na art. 83 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił J. J. (dalej jako skarżący) przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu decyzji Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest możliwe, jeżeli wnioskodawca spełnił łącznie następujące warunki: jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym; nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności; nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek; nie ma niezbędnych środków utrzymania. Prezes ZUS wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie którejkolwiek z przesłanek wyklucza możliwość przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Organ uznał, że skarżącemu nie może zostać przyznana renta z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, gdyż w sprawie nie zostały wykazane szczególne okoliczności, które usprawiedliwiałyby nienabycie przez niego świadczenia rentowego w zwykłym trybie. Z akt sprawy wynika bowiem, że na przestrzeni 53 lat życia, tj. na datę powstania całkowitej niezdolności do pracy, skarżący posiadał udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe wynoszące 20 lat, 11 miesięcy i [...] dni. W 10-leciu przypadającym przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych, wymaganych do przyznania renty w trybie zwykłym, udowodniono tylko 1 miesiąc i 1 dzień okresów składkowych. W latach 1979-1983 wystąpiła przerwa w wykonywaniu zatrudnienia. Ponadto, po zaprzestaniu pobierania zasiłku dla osoby bezrobotnej w sierpniu 2001 r. do powstania całkowitej niezdolności do pracy w lipcu 2011 r., tj. przez prawie 10 lat, skarżący nie wykonywał zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym. Zdaniem organu, przerw w zatrudnieniu nie uzasadniają żadne szczególne okoliczności. Organ zaznaczył ponadto, że przy rozpatrywaniu wniosku ocenie podlegała również sytuacja materialna, jednakże - w ocenie Prezesa ZUS - sytuacja ta nie mogła stanowić jedynego kryterium, od którego zależy przyznanie świadczenia w drodze wyjątku.