Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. II SA/Sz 436/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie robót budowlanych oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] r.,

nr[...] , na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia

7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)

oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku B Spółki z o.o. Spółki komandytowej

z dnia [...] r., zgłosił sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na montażu siatki z nadrukiem reklamowym na nieruchomości położonej przy al. [...] w [...] .

W uzasadnieniu Prezydent wskazał, że postanowieniem z dnia [...] r. zobowiązano inwestora do uzupełnienia złożonego wniosku o oświadczenie

o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wypełnione przez osobę uprawnioną oraz wykazanie spełnienia § 293 ust. 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych... - w terminie do [...] r.

Dalej Prezydent podał, że w związku z tym, iż inwestor nie uzupełnił braków wniosku zgodnie z postanowieniem i tym samym nie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku, należało orzec o wniesieniu sprzeciwu.

W odwołaniu od decyzji Spółka zarzuciła organowi I instancji wydanie decyzji z naruszeniem art. 30 ust. 2 prawa budowlanego, poprzez zakreślenie zbyt krótkiego terminu na uzupełnienie zgłoszenia oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 6, art. 7, art. 8, art. 10, art. 107 i art. 110 K.p.a., poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego i prawnego sprawy, naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli do Państwa, pozbawienie strony czynnego udziału w postępowaniu, nienależyte uzasadnienie decyzji i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie normy prawa materialnego.