Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. III SA/Łd 297/12
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi I. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdu 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty S. z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz strony skarżącej I. J. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...]r. Starosta S. umorzył postępowanie w sprawie zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdów uiszczonych w dniach [...], [...], [...]r. oraz [...] i [...]r.
W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podniósł, że w dniu [...]r. I. J. złożyła wniosek o zwrot kwoty 2.500 zł z tytułu wydania kart pojazdów w wysokości przekraczającej kwotę 75 zł dla 5 pojazdów o nr rej. [...], [...], [...], [...] i [...]. Jako okoliczność przemawiającą za zwrotem tej kwoty wskazała wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r., sygn. akt U 6/04, który uznał, iż rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. nr 137, poz. 1310) jest niezgodne z Konstytucją. Zapłata nastąpiła na podstawie § 1 ust. 1 powołanego rozporządzenia, który został przez Trybunał Konstytucyjny uznany za niezgodny z Konstytucją. Jednakże utrata mocy tego przepisu została przez Trybunał ustalona na dzień 1 maja 2006r. Opłaty za kartę pojazdu należy uznać za środki publiczne, o których mowa w art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157, poz. 1240 ze zm.). Strona wniosła o zwrot zapłaconej opłaty w kwotach po 425 zł od wskazanych pojazdów, gdyż uznała, iż nie było podstaw do uiszczenia opłat powyżej kwoty 75 zł. Zdaniem organu pierwszej instancji wobec treści art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych, żądanie strony należy uznać za wniosek o zwrot nadpłaty w świetle działu III Ordynacji podatkowej. Przepisy działu III Ordynacji podatkowej mają zastosowanie do niniejszej sprawy, gdyż wynika to wprost z art. 67 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę, uważa się kwotę: nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. W przypadku opłaty za karty pojazdów byłaby to nienależnie zapłacona niepodatkowa należność budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Stosownie do art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Płatność za karty pojazdu wydane w 2004r. upłynęła w 2004r., a wydanych w roku 2005r. upłynęła w 2005r. Zatem od dnia 31 grudnia 2004r. należy liczyć 5 letni okres przedawnienia zobowiązania do zapłaty za karty pojazdu, który upłynął w dniu 31 grudnia 2009r., a od dnia 31 grudnia 2005 r. należy liczyć 5 letni okres przedawnienia zobowiązania do zapłaty za karty pojazdów, który upłynął w dniu 31 grudnia 2010r. I. J. złożyła wniosek o zwrot kwoty nadpłaconych opłat w dniu [...]r., to jest już po upływie 5 letniego okresu przedawnienia. Tym samym prawo do złożenia wniosku o zwrot nadpłaconej opłaty wygasło. Skoro po upływie okresu przedawnienia zobowiązania strona nie może złożyć wniosku o nadpłatę to znaczy, że nie może być wszczęte ani nie może się toczyć postępowanie w tym zakresie i tym samym postępowanie administracyjne w zakresie zwrotu opłat uiszczonych w 2004r. i 2005r. jest bezprzedmiotowe. Termin do złożenia wniosku o nadpłatę wskazany w art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej jest terminem materialnoprawnym, który nie może być ani odroczony ani też przedłużony. Wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty wszczyna postępowanie. Jeżeli wniosek został złożony po upływie terminu, to powinno być ono umorzone.