Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 maja 2012 r., sygn. I SA/Wr 149/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant: Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 maja 2012 r. sprawy ze skargi "A." D.O., S.K. spółka jawna z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 28 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za wrzesień 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzja z dnia [...] r., nr [...], określił "A" D. O. S. K. spółce jawnej w S. D. (dalej spółka) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za wrzesień 2006 r. w wysokości 383.920 zł.

Organ podatkowy stwierdził, że spółka (w okresie kontrolowanym działająca jako spółka cywilna) dokonywała prawidłowo, pod względem formalnym, transakcji zakupu oleju opałowego jak i jego sprzedaży podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Natomiast nieprawidłowości stwierdzono przy sprzedaży oleju osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Chodziło tu przede wszystkim o niekompletne oświadczenia o sposobie wykorzystania oleju oraz fikcyjność ujawnionych danych osobowych. Konsekwencją tych uchybień było zastosowanie w stosunku do spółki sankcyjnej stawki podatku akcyzowego.

Na ww. decyzję spółka wniosła odwołanie i zarzuciła naruszenie:

1) przepisów postępowania, tj. a) niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności naruszenie art. 180, 187 § 1 oraz art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej O.p.) poprzez nie przeprowadzenie wszystkich dowodów niezbędnych dla prawidłowego rozstrzygnięcia; dokonanie oceny z przekroczeniem granic "swobodnej oceny dowodów" czego przejawem było kierowanie się przez organ podatkowy zasadą fiskalizmu; b) art. 120, 121, 122 O.p. poprzez naruszenie zasady legalizmu i pogłębiania zaufania do organów podatkowych, poprzez sprzeczność ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, skutkującą przyjęciem domniemania, że przedmiotowa sprzedaż oleju opałowego nie może być uznana za sprzedaż na cele opałowe; 2) prawa materialnego, tj. a) art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 29, poz. 157 ze zm., dalej u.p.a.) poprzez błędną wykładnią wskazującą, że sformułowanie "niespełnienia warunków określonych w odrębnych przepisach" odnosi się również do okoliczności związanych z dokonywaniem oraz dokumentowaniem obrotu olejami opałowymi, w tym do braku oświadczeń stwierdzających, iż nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe;