Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2012 r., sygn. VI SA/Wa 237/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Sumikowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2012 r. sprawy ze skargi N. N. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką oddala skargę

Uzasadnienie

Dnia [...] września 2011 r. N. N. (dalej skarżąca) przystąpiła przed Komisją Egzaminacyjną nr [...] do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w [...] (dalej Komisja) do egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką.

Uchwałą z [...] września 2011 r. Komisja, po sprawdzeniu testu skarżącej ustaliła, iż uzyskała ona z egzaminu 99 punktów, co zgodnie z treścią art. 75i ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r., nr 146, poz. 1188), dalej jako p.a., dało wynik negatywny.

W odwołaniu skarżąca zarzuciła jej błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy w zakresie pytań nr 1, 34, 40, 48 oraz 94 i wniosła o zmianę orzeczenia poprzez uznanie, że uzyskała ona z egzaminu na aplikację wynik pozytywny. Odnosząc się do pytań testowych nr 1 i 94 skarżąca podała, że w ich przypadku, przy przenoszeniu zaznaczonych przez siebie odpowiedzi z testu na kartę odpowiedzi, dokonała oczywistej omyłki pisarskiej. Przyznała, że odpowiedzi na karcie zostały omyłkowo źle zaznaczone, ale na teście były zaznaczone prawidłowo. Co więcej prawidłowe odpowiedzi na te pytania na teście były zaznaczone jednorazowo tj. bez skreśleń i poprawek, co dowodzi, że miała należną wiedzę. Zatem - w jej ocenie, odpowiedzi znajdujące się na teście winny zostać uwzględnione. Dlatego też skarżąca wniosła o porównanie karty odpowiedzi z testem odnośnie pytań nr 1 i 94.

W zakresie pytania nr 34 skarżąca uznała, że zostało ono niejednoznacznie sformułowane, ponieważ pojawiło się w nim stwierdzenie o ukaraniu "odrębnymi wyrokami", tymczasem ustawa Kodeks karny skarbowy (dalej k.k.s.), w art. 50 § 2 w żaden sposób nie precyzuje, iż orzeczenia powinny zapaść w formie wyroków (przykładowo art. 117 § 3 k.k.s.).