Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 marca 2012 r., sygn. II SA/Wa 2326/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski (sprawozdawca), Olga Żurawska - Matusiak, Protokolant Katarzyna Skurzyńska, referent stażysta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2012 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie aktu mianowania w Służbie Celnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w [...], działając na podstawie art. 223 ust. 1 i 4 oraz art. 115 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), mianował I. S. z dniem 30 listopada 2009 r. na stopień [...] celnego w korpusie [...] Służby Celnej.

W odwołaniu od powyższej decyzji I. S. zarzuciła:

- rażące naruszenie przepisów prawa, w tym zasady praworządności wyrażonej w art. 6 kpa oraz bezpośrednio w art. 7 konstytucji RP poprzez nieuwzględnienie przepisu prawa powszechnie obowiązującego art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej i rozstrzygnięcie sprawy w oparciu o interpretacje Szefa Służby Celnej,

- rażące naruszenie przepisu art. 7 kpa poprzez wydanie decyzji bez niezbędnego wyjaśnienia stanu faktycznego w postaci zajmowania stanowiska związanego z podporządkowaniem funkcjonariuszy celnych lub pracowników.

Ponadto odwołująca się zarzuciła naruszenie przepisu prawa materialnego w postaci art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej poprzez jego błędną wykładnię w zakresie pojęcia "przed dniem wejścia w życie ustawy" oraz jego niezastosowanie przy rozstrzygnięciu sprawy.

Podnosząc powyższe I. S. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez mianowanie na stopień podkomisarza celnego w korpusie oficerów młodszych Służby Celnej, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji oraz wskazanie, że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy wziąć pod uwagę dyspozycje art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy.