Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. I SA/Wa 2091/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis WSA Maria Tarnowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2012 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowa ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz [...] Sp. z o.o. w W. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2011 r. nr [...], po ponownym rozpoznaniu odwołania [...] Sp. z o.o., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] odmawiającą ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość położoną w W. w [...], oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...] o powierzchni [...] m2.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezydent W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. odmówił ustalenia i wypłaty odszkodowania za przedmiotową nieruchomość. Jako motyw swojego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że bez przeprowadzenia rokowań w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania administracyjnego o ustalenie odszkodowania w drodze decyzji administracyjnej. Ponadto wskazał, że nieuzasadnionym wydatkiem publicznych pieniędzy byłoby wypłacenie odszkodowania w przypadku, gdy [...] Sp. z o.o. (następca prawny [...] Sp. z o.o., dalej A.) widnieje nadal w księdze wieczystej jako właściciel spornej nieruchomości.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem Spółka złożyła odwołanie. W jego uzasadnieniu wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i wyłączenie Prezydenta W. jako organu I instancji od rozpoznawania przedmiotowej sprawy. Decyzji organu I instancji zarzuciła naruszenie art. 7 w związku z art. 77 § 1 oraz art. 80 kpa poprzez niewyjaśnienie całokształtu stanu faktycznego sprawy oraz niezgromadzenie materiału dowodowego pozwalającego na ocenę sprawy, naruszenie art. 10 § 1 kpa poprzez niezapewnienie stronie czynnego udziału w postępowaniu, a także naruszenie art. 98 ust. 1, 2 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie.