Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2012 r., sygn. II SA/Bk 891/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 lutego 2012 r. sprawy ze skargi K. J. na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta B. oddala skargę.

Uzasadnienie

U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.

W dniu 29 maja 2006 r. Rada Miejska Białegostoku, działając na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) w zw. z art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008) podjęła uchwałę nr LVII/678/06 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Białystok.

Pismem z dnia [...] września 2011 r. skarżąca - K. J. wezwała Radę Miasta Białystok do zmiany postanowienia § 33 Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Białystok, stanowiącego załącznik do w/w Uchwały, wskazując na jego niezgodność z Konstytucją RP. W odpowiedzi na powyższe, Prezydent Miasta Białystok w piśmie z dnia [...] listopada 2011 r. (znak: [...]) wyjaśnił skarżącej, iż w obowiązującym stanie prawnym stanowisko jej nie zasługuje na aprobatę.

Następnie w dniu [...] listopada 2011 r. skarżąca na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wywiodła skargę do sądu administracyjnego na treść § 33 ust. 1 i 2 Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Białystok, stanowiącego załącznik do w/w uchwały Rady Miejskiej Białegostoku, zarzucając mu rażące naruszenie prawa materialnego, tj.:

1) art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez ustanowienie w § 33 ust. 1 i 2 Uchwały nakazów sprzecznych z ustawą o ochronie zwierząt i powodując nieuzasadnioną kryminalizację przeciwstawnych tym nakazom zachowań (zasada proporcjonalności dóbr prawem chronionych),