Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Lu 735/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), NSA Anna Kwiatek, Protokolant Referent stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Lu 735/11

UZASADNIENIE

1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] i ustalił R. P. / podatnik / zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2004 r. w kwocie 190.445 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ podatkowy wskazał art. 20 ust. 1, 3, art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych / Dz.U.00.14.176 ze zm. - u.p.d.o.f. /. Argumentował, że w tym stanie prawnym obowiązkiem organów podatkowych jest ustalenie wydatków, zgromadzonego mienia na początek kontrolowanego roku, następnie wydatków, zgromadzonego mienia w rozpatrywanym roku zgodnie z art. 122 w powiązaniu z art. 187 ustawy Ordynacja podatkowa / Dz.U.05.8.60 ze zm. - o.p. /. Z konstrukcji art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. oraz z zasady dowodowej, według której ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym kto z tego faktu wywodzi skutki prawne, wynika obowiązek podatnika wskazania i logicznego, spójnego wyjaśnienia, uprawdopodobnienia źródeł środków na pokrycie wydatków. Podatnik jest dysponentem wiedzy o pochodzeniu środków na pokrycie wydatków. Mienie zgromadzone przez podatnika w latach poprzedzających rok, w którym dokonano wydatków, aby mogło stanowić źródło pokrycia wydatków poniesionych w roku następnym w myśl art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. musi mieć walor legalności, musi pochodzić wyłącznie z opodatkowanych przychodów albo z przychodów zwolnionych z opodatkowania. Ustawodawca obowiązek podatkowy powiązał nie z momentem uzyskania przychodu a z momentem wydatkowania takiego przychodu. W podanym przepisie chodzi o wykazanie nie w sposób hipotetyczny, ale konkretny, że ze zgromadzonego przez podatnika mienia zostały sfinansowane wydatki. Dopiero w roku poniesienia wydatków powstaje obowiązek podatkowy, który przekształca się w zobowiązanie podatkowe w wyniku wydania i doręczenia decyzji ustalającej to zobowiązanie. W postępowaniu, dotyczącym nieujawnionych źródeł przychodów podatnik, chcąc uchronić się od opodatkowania na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. zobowiązany jest do wykazania poniesienia zakwestionowanych w trybie tego przepisu wydatków z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Jeżeli środki te pochodzą ze źródeł ujawnionych, podatnik powinien przedstawić wiarygodne dowody na okoliczność tych ujawnionych źródeł.