Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Bk 659/11

Specyfika postępowania wyjaśniającego w sprawie o świadczenia z pomocy społecznej wymaga aktywności ze strony wnioskodawcy, którego rolą jest wprowadzenie pracownika socjlanego w swoją trudną sytuację życiową. Racjonalne było zatem wprowadzenie w art. 11 ust. 2 ustawy z 12.03.2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) warunku współdziałania jako jednej z przesłanek udzielenia wsparcia. W konsekwencji należy przyjąć, że uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego może stanowić podstawę skutecznego zarzutu wobec strony, że nie współdziała w przezwyciężeniu własnej, trudnej sytuacji życiowej

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego. 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi P. K. od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego K. C. wykonane na zasadzie prawa pomocy.-

Uzasadnienie

II SA/Bk 659/11

UZASADNIENIE

Decyzją z [...].06.2011 r. znak [...] wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B. przez Kierownika Działu Świadczeń Społecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. odmówiono przyznania K. C. zasiłku celowego na zakup odzieży, biletu miesięcznego, śniadań i kolacji oraz niedzielnych obiadów w barze mlecznym (przynajmniej 5 zł na posiłek). Głównym powodem odmowy był brak współpracy wnioskodawcy z organem w trakcie postępowania o świadczenie, co uniemożliwiło ustalenie aktualnej sytuacji dochodowej i mieszkaniowej K. C. Jak wskazano, pracownik socjalny dwukrotnie podejmował próbę osobistego skontaktowania się z wnioskodawcą pod adresem wskazanym przez niego jako adres pobytu: korytarz, a także piwnica bloku przy ul. S. [...] w B. Miało to miejsce w dniach 29.04 i 04.05.2011 r. i w obydwu przypadkach nie było skuteczne. Ustalono, że piwnica nie jest użytkowana przez wnioskodawcę, ale przez jego byłą żonę (jako składzik mebli) i tylko ona ma do niej dostęp, natomiast na korytarzu brak jest osobistych rzeczy strony. Wobec powyższego skierowano do wnioskodawcy w dniu 04.05.2011 r. wezwanie do wskazania faktycznego miejsca zamieszkiwania – celem przeprowadzenia wywiadu środowiskowego (informując o nieudanych próbach skontaktowania się z nim pod adresem przy ul. S. [...]) oraz pouczono o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym. Obydwa pisma wnioskodawca odebrał w dniu 26.05.2011 r., jednak nie zastosował się do wezwania ani nie stawił się w siedzibie organu. W tych okolicznościach organ stwierdził, że nie ma możliwości dokonania analizy i oceny sytuacji życiowej strony, bowiem ta – wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 4 i art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej – nie współpracuje z organem w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji. Wskazano, że organ nie może wydać rozstrzygnięcia wyłącznie w oparciu o oświadczenie strony, bez jego zweryfikowania. Wyjaśniono, że w orzecznictwie sądów administracyjnych nie ma rozbieżności co do tego, że brak zgody strony na współpracę z pracownikiem socjalnym może być wyłączną podstawą odmowy przyznania świadczeń z pomocy społecznej. Taka sytuacja wystąpiła w przedmiotowej sprawie, zatem organ był zobowiązany do negatywnego rozpatrzenia wniosku.