Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Wa 1325/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Żurawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi Z. B. i D. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] po rozpoznaniu odwołania Z. B. i D. P. od decyzji Starosty Powiatu [...], nr [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. orzekającej o odmowie uwzględnienia wniosku w sprawie ustalenia i wypłacenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną gminą ulicę [...] w L., oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...] o pow. [...] m2 w obrębie ewidencyjnym [...] oraz działka ewidencyjna nr [...] o pow. [...] m2 w obrębie ewidencyjnym [...] utrzymał w mocy powyższą decyzję.

Organ przedstawił następująco stan faktyczny.

Decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. Starosta Powiatu [...] odmówił uwzględnienia wniosku złożonego przez Z. B. i D. P. na przeprowadzonej w dniu [...] marca 2010 r. rozprawie administracyjnej w sprawie ustalenia i wypłacenia odszkodowania za wyżej opisaną nieruchomość z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek złożony został z uchybieniem terminu wskazanego w art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzającej ustawy reformujące administracje publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.).

Od powyższej decyzji odwołanie złożyły Z. B. i D. P. wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji celem ustalenia i wypłaty stosownego odszkodowania. Zarzucały organowi I instancji naruszenie art. 73 wyżej cyt. ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną poprzez jego niewłaściwą wykładnię i uznanie, że złożenie wniosku o odszkodowanie w ustawowo przewidzianym terminie i udowodnienie przez strony prowadzonego postępowania przysługujących im praw własności do nieruchomości zajętej pod drogę publiczną nie są wystarczającymi argumentami do uzyskania odszkodowania, a także naruszenie art. 7, art. 8, art. 9 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie żądania strony do wypłaty słusznego odszkodowania za utratę prawa współwłasności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną, oraz nie poinformowanie byłych współwłaścicieli o uprawnieniu do uzyskania odszkodowania na tyle wcześnie, aby możliwe było dochowanie terminu do złożenia wniosku o wypłatę odszkodowania tj. do dnia [...] grudnia 2005 r. Zdaniem skarżących organ do którego trafił wniosek z dnia [...] grudnia 2003 r. winien ustalić i wypłacić odszkodowanie za wszystkie nieruchomości stanowiące ich własność, które zostały zajęte pod drogę publiczną.