Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. IV SA/Wa 1239/11
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka,, Sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Puchalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na uchwałę Rady W. z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -
Uzasadnienie
P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. w dniu 1 lipca 2011 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Uchwałę Nr [...] Rady miasta W. z dnia [...] października 2006 roku w sprawie studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego W., w zakresie dotyczącym działki ewidencyjnej nr [...], z obrębu [...], o obszarze 92.453 m2.
Zaskarżonej uchwale zarzucono, iż została wydana naruszeniem prawa materialnego, w warunkach naruszenia interesu prawnego skarżącej Spółki, poprzez rażące naruszenie:
1. przepisu art. 6 ust. 1 w związku z art. 9 ust 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ("Ustawa") - poprzez pośrednie ukształtowanie sposobu wykonywania prawa użytkowania wieczystego Spółki w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, sprzecznego z postanowieniami decyzji o warunkach zabudowy uzyskanymi przez Spółkę, co z kolei w sposób wiążący implikuje sposób wykonywania prawa użytkowania wieczystego Spółki, w sytuacji w której zasady zagospodarowania przestrzenią przyjęte w studium zostaną następnie uchwalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego;
2. przepisu art. 6 ust. 2 pkt 1 Ustawy poprzez uniemożliwienie Spółce zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu; 3 przepisu art. 6 ust. 2 pkt 2 Ustawy w zakresie wprowadzenia zmian do Studium na skutek uwzględnienia uwag osób trzecich oraz zmian wykraczających poza te uwagi przy ustalaniu zasad zagospodarowania terenu będącego w użytkowaniu wieczystym Spółki i terenów sąsiednich, poprzez uniemożliwienie Spółce ochrony jej interesu prawnego;