Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Łd 999/11

Dnia 12 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2011 roku sprawy ze skargi M. L. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie nakazu wstrzymania określonych robót budowlanych oddala skargę

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., postanowieniem z dnia [...], nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, w związku z art. 144 ustawy z dnia 14.czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. nr 98 z 2000r., poz. 1071 ze zm.), utrzymał w mocy postanowienie nr [...], z dnia [...] wydane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., którym nakazano M. L. wstrzymanie prowadzenia wszelkich robót, związanych z rozbiórką obiektu budowlanego willowego o konstrukcji tradycyjnej, zlokalizowanego na nieruchomości położonej w Ł., przy ul. A 213 oraz nałożono obowiązek odłączenia w/w obiektu od posiadanych mediów, niezwłoczne umieszczenie w widocznym miejscu tablic informujących o grożącym niebezpieczeństwie i zakazie wstępu na teren rozbiórki oraz utrzymywanie wykonanych zabezpieczeń w ciągłej sprawności technicznej.

Na powyższe postanowienie organu I instancji zażalenie wniósł M. L. wskazując, że jego treść odwołuje się do "nieostrych i nie odpowiadających stanowi faktycznemu pojęć i terminów", bowiem w rozstrzygnięciu postanowienia organ nakazał wstrzymanie wszelkich robót związanych z rozbiórką obiektu budowlanego, podczas gdy przepis art. 50 w związku z art. 3 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 7.lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. nr 243 z 2010r., poz.1623 ze zm.) przewiduje możliwość podjęcia przez organ nadzoru budowlanego decyzji o wstrzymaniu robót rozbiórkowych. Zdaniem strony, ma to kluczowe znaczenie w sprawie, ponieważ w dniu 25.czerwca 2011 r., kiedy to miały miejsce pierwsze czynności ze strony organu I instancji, na terenie nieruchomości przy ul. A 213 w Ł. nie były prowadzone żadne roboty rozbiórkowe, a jedynie trwały czynności związane z wywożeniem gruzu porozbiórkowego. Z kolei czynności terenowe przeprowadzone przez nadzór budowlany w dniu 27.czerwca 2011r. sprowadziły się do uznania, że wyburzony został niemal cały budynek oraz postawienia hipotezy, że możliwym jest iż nie została wyburzona kondygnacja piwnicy budynku. Strona podniosła nadto, że powyższe, przy braku przeprowadzenia odkrywek, potwierdzających postawioną hipotezę, potwierdza fakt wynikający z umowy z dnia 24.czerwca 2011r. w przedmiocie wywozu gruzu porozbiórkowego, zawartej między właścicielem nieruchomości i wykonawcą, że rozbiórka budynku została dokonana w dniu 24.czerwca .2011r. Ponadto M. L. wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. użył w treści postanowienia terminu "obiekt budowlany willowy o konstrukcji tradycyjnej", zamiast terminu prawidłowego "budynek" w celu wywołania mylnego wrażenia, że rozebrany budynek posiadał cechy rzekomego dobra kultury. Niezależnie od powyższego, zdaniem strony, powołanie w uzasadnieniu postanowienia okoliczności odwołujących się do rzekomego statusu rozebranego budynku jako dobra kultury, nie mogą stanowić przesłanki uzasadniającej wydanie kwestionowanego rozstrzygnięcia.