Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. III SA/Kr 191/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak (spr.) Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Dorota Dąbek Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2011 r. sprawy ze skarg O. K. - K. na decyzję Wojewody z dnia 15 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania i R. K. na decyzję Wojewody z dnia 15 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji, II. orzeka, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonywane, III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej O. K. - K. kwotę 357,00 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania i na rzecz skarżącego R. K. kwotę 357,00 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2010r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 kpa, orzekł o wymeldowaniu O. K. - K. z pobytu stałego w lokalu przy [...], natomiast decyzją z dnia [...] 2010 r. znak [...] wydaną na identycznej podstawie prawnej orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego w lokalu przy [....] R. K.

Wojewoda nie uwzględnił odwołań O. K.-K. i R. K. od decyzji Prezydenta Miasta i decyzjami z dnia 15 listopada 2010 r. znak: [...] (w stosunku do O. K. - K.), oraz [...] (w stosunku do R. K.), wydanymi na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, utrzymał zaskarżone decyzje Prezydenta Miasta w mocy.

Rozstrzygnięcia powyższe zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym : organ pierwszej instancji wszczął postępowanie w związku z pismem Zarządu Budynków Komunalnych zawierającym informację, iż O. K. - K. oraz R. K. nie zamieszkują w lokalu przy [...] od około 15 lat a opłaty za media w tym lokalu od 1998 r. uiszczane są za jedną osobę. Zdaniem ZBK w lokalu tym zamieszkuje jedynie A. K., który zajmuje lokal bez tytułu prawnego. Organ zlecił przeprowadzenie kontroli dyscypliny meldunkowej, przesłuchał O. K.- K., administratorkę budynku I. Ś.-C., przeprowadził wspólną dla prowadzonych postępowań rozprawę administracyjną, w trakcie której przesłuchano w charakterze świadka mieszkankę kamiennicy przy [...] D. S., oraz w charakterze strony pracownika Biura Obsługi Mieszkańców - ponownie I. Ś.-C. Nadto organ wezwał R. K. w trybie art. 50 kpa do złożenia pisemnych wyjaśnień poprzez udzielenie odpowiedzi na skierowane w piśmie pytania. I. Ś. - C. zeznała, że 11 grudnia 2009 r. A. K. wystąpił o wymeldowanie byłej żony O. K. - K. oraz syna R. K., twierdząc, ze osoby te nie zamieszkują w lokalu nr [...] od 15 lat. Podała, że w przedmiotowym lokalu A. K. mieszka sam, nie posiadając tytułu prawnego, który utracił z uwagi na zaległości w opłatach, lecz zaległości te uregulował i stara się o przywrócenie tytułu prawnego do lokalu. Na dzień rozprawy (13 kwietnia 2010 r.) tytuł prawny do lokalu nie został A. K. przywrócony (k. 19, 58 akt adm. o wymeldowanie O. K.- K.). O. K. - K. nie wyraziła zgody na wymeldowanie, ponieważ jej zdaniem nie zmienił się stan rzeczy, który istniał w dacie wydawania przez Wojewodę decyzji z dnia [...] 2006r., uchylającej w całości decyzję organu I instancji i orzekającej o odmowie wymeldowania O. K. - K. i R. K. z przedmiotowego lokalu, z uwagi na brak spełnienia przesłanki dobrowolności jego opuszczenia. O. K. - K. opuściła bowiem lokal przy [...] w związku z fizycznym i moralnym znęcaniem się nad nią przez byłego męża A. K., który został na mocy wyroku Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] 1999r. sygn. akt [...], utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia [....] 1999r. sygn. akt [...] uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na fizycznym i moralnym znęcaniu się nad swoją żoną w okresie od maja 1989 r. do marca 1997 r., m.in. poprzez wielokrotne zmuszanie do opuszczenia mieszkania oraz niewpuszczanie jej do mieszkania. O.K. - K. oświadczyła także, że zamierza powrócić do przedmiotowego lokalu, jednak na razie nie jest to możliwe, bowiem nie jest ona do niego wpuszczana, a zamki w drzwiach wejściowych do lokalu zostały wymienione. Jednocześnie oświadczyła, że nie występowała na drogę prawną celem ponownego zamieszkania w lokalu, bowiem nie chciała burzyć relacji pomiędzy jej synem R. K. a ojcem A. K. Nie wnosiła też o ochronę naruszonego posiadania, z uwagi na niemożność ustalenia zakresu posiadania przy tak niewielkim lokalu, a także ze względu na iluzoryczną ochronę tego rodzaju posiadania. W postępowaniu rozwodowym nie uregulowano kwestii podziału korzystania z mieszkania z uwagi na jego małą powierzchnię, a także założenie, iż obie strony są uprawnione i będą miały do niego swobodny dostęp. R. K., w pisemnej odpowiedzi na pytania organu wyjaśnił, że widzi realną możliwość zamieszkania w przedmiotowym lokalu w przypadku udostępnienia mu przez ojca kluczy. Podał, że w mieszkaniu tym ma swoje rzeczy, odwiedza ojca i czasami tam nocuje. Wyjaśnił, ze opuścił mieszkanie wraz z matką kiedy był małoletni a decyzja matki nie była dobrowolna. W mieszkaniu tym czuje się u siebie, bo tam się wychował. Utrudnienie w zamieszkiwaniu spowodowane jest wymianą zamków przez ojca. Wie, jakie środki prawne przysługują mu celem udostępnienia mieszkania, ale nie korzysta z nich z uwagi na szacunek do ojca.