Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. II SA/Wr 158/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia NSA Halina Kremis Protokolant Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 listopada 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Gminy N. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. dla części obrębu Sz. oraz L. I. stwierdza nieważność § 10 ust. 2 pkt 3m, § 10 ust. 3 pkt 3, § 10 ust. 4 pkt 2f zaskarżonej uchwały; II. umarza postępowanie w pozostałym zakresie; III. orzeka, że zaskarżona uchwała w zakresie wymienionym w punkcie I nie podlega wykonaniu; IV. zasądza od Gminy N. na rzecz Wojewody D. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...]r., Nr [...], podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w związku z uchwałą Rady Gminy N. Nr [...] z dnia [...]r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. dla części obrębu Sz. oraz L., po stwierdzeniu zgodności z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy N. - Rada Gminy N. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy N. dla części obrębu Sz. oraz L..

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniósł Wojewoda D., domagając się stwierdzenia jej nieważności jako podjętej z istotnym naruszeniem art. 17 pkt 6 lit. d w zw. z art. 28 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 2003r., Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. 2010r. Nr 243 poz. 1623), art. 7 Konstytucji R.P. i § 118 w zw. z § 143 Załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U 2002 r" Nr 100, poz. 98 ze zm.). Organ nadzoru wskazał, że w dostarczonej dokumentacji prac planistycznych dostrzegł brak potwierdzenia, iż projekt przedmiotowego planu został zaopiniowany przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie telekomunikacji, o czym mowa w art. 70 pkt 4 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), zmieniającej w tym zakresie art. 17 pkt 6 lit. d ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skoro zaś w dniu 23 września 2010 r., to jest w dniu podjęcia zaskarżonej uchwały, przepis art. 17 pkt 6 lit. d ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym był już przepisem obowiązującym, to na mocy w/w ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, uchwala musi odpowiadać wymogom zgodności również z tym przepisem. Nie ma znaczenia, że przepis ten wszedł w życie na krótko przed uchwaleniem planu.