Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. II SA/Gd 596/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 18 maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 18 maja 2011 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i 2 pkt 2 lit. a), art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 marca 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzickich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm. - zwanej dalej ustawą), po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od wydanej przez siebie decyzji na mocy której, odmówił J. P. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ww. ustawie, zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu tejże decyzji organ podał, że strona ubiegała się o przyznanie świadczenia uregulowanego w w/w ustawie z tytułu pacyfikacji wsi B. oraz wywiezienia go wraz z matką do miejscowości S. w lipcu 1941 r. Na dowód doznanych represji strona przedłożyła zaświadczenie Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce IPN Okręgowej Komisji w B. z dnia 15 stycznia 1991 r. oraz zeznanie A. N. z dnia 10 marca 1991 r., pismo A. P. (matki wnioskodawcy) z dnia 7 marca 1991 r. kierowane do Stowarzyszenia Poszkodowanych przez III Rzeszę w B., deklarację przystąpienia do Stowarzyszenia z dnia 9 marca 1991, swój życiorys z 8 listopada 2010 r. Z w/w materiału dowodowego wynika, zdaniem organu, że Niemcy dokonali pacyfikacji wsi B. Zabudowania zostały spalone, a mienie zniszczone. Wnioskodawca wraz z matką został przewieziony do wsi S., a sołtys przydzielił ich do mieszkańców tej wsi. Jak podał organ, oceniając przedstawiony wyżej stan faktyczny sprawy w świetle dyspozycji art. 1 oraz art. 2 cytowanej wyżej ustawy, zgodnie z jej treścią świadczenie pieniężne przysługuje osobom, które w okresie podlegania represjom określonym w ustawie były obywatelami polskimi i są nimi obecnie. Represją w rozumieniu ustawy jest: