Wyrok WSA w Opolu z dnia 5 padziernika 2011 r., sygn. I SA/Op 105/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik Sędziowie Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant st. sekretarz sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 października 2011 r. sprawy ze skarg E. Ś., S. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. I. oddala skargę S. Ś., II. umarza postępowanie sądowe ze skargi E. Ś., III. nakazuje zwrócić E. Ś. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu kwotę 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści 00/100) tytułem uiszczonego wpisu od skargi

Uzasadnienie

pkt I wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

z dnia 5 października 2011r.

W dniu 21.10.1999 r. E. i S. Ś. nabyli od Gminy N. w drodze umów kupna - sprzedaży nieruchomość zlokalizowaną w N., przy ul. P. składającą się z działek: nr x obszaru 0,1499 ha, niezabudowaną, przeznaczoną pod budownictwo przemysłowe; nr y obszaru 0,0737ha, zabudowaną budynkiem biurowo-socjalnym, dwukondygnacyjnym, niepodpiwniczonym, o powierzchni użytkowej 503,89 m2 oraz nr z obszaru 0,3393 ha, zabudowaną budynkiem barakowym, parterowym, niepodpiwniczonym, o konstrukcji drewnianej, o powierzchni użytkowej 412,45 m2.

Po wszczęciu z urzędu postępowania podatkowego postanowieniem z dnia 11.01.2007 r. Burmistrz Namysłowa, decyzją z dnia 22 maja 2009 r. ustalił E. i S. małżonkom Ś. zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości na 2007 r. w wysokości 10.962 zł.

Do opodatkowania przyjął: budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej 475,42 m2, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej 412,45 m2, grunty pozostałe o powierzchni 737 m2 (działka pod budynkiem mieszkalnym) oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 4.892 m2. W uzasadnieniu organ I instancji szczegółowo opisał zgromadzony w aktach materiał dowodowy oraz podejmowane w toku postępowania czynności, zmierzające do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Wskazał, że podstawą wymiaru są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Zaznaczył, że dane dotyczące budynków podatników zostały ujawnione w ewidencji budynków z dniem 9.12.2005 r., zatem od tego momentu wiążą one organ podatkowy. Zgodnie z tymi danymi organ I instancji przyjął, że na działce nr y znajdują się dwa budynki mieszkalne, a na działce nr z budynek niemieszkalny. Uwzględnił również wyjaśnienia podatników, iż w budynku mieszkalnym, położnym na działce nr y nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Odnosząc się do opodatkowania gruntów organ I instancji podał, że zgodnie z danymi wynikającymi z ewidencji gruntów (wypisy z rejestru) działka nr y została uznana za grunt pod budynkiem mieszkalnym, natomiast działki gruntu nr x i z uznano jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w związku z tym, iż znajdują się one w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (S. Ś.). Dalej szczegółowo opisał ustalenia biegłego zawarte w opinii z dnia 20.02.2009 r. sporządzonej przez biegłego - rzeczoznawcę majątkowego - powołanego przez organ z urzędu, a dotyczące charakteru, stanu technicznego, powierzchni użytkowej budynków podatników, a także kwestii istnienia budowli. Wskazał, że biegły nie stwierdził, by na nieruchomości podatników istniały budowle, co pozwala na uznanie ich oświadczeń w tym zakresie za wiarygodne. Jednocześnie wskazał, że z uwagi na rozbieżne informacje dotyczące powierzchni użytkowej budynków podatników przyjął dane wynikające z protokołu kontroli przeprowadzonej u podatników w dniu 17.07.2003r., których prawidłowości uczestniczący w oględzinach S. Ś. nie kwestionował, a przy tym pomiary powierzchni budynków wykonywane były zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jednocześnie zaznaczył, iż z materiału dowodowego wynika, że małżonkowie Ś. nie występowali o pozwolenie na przebudowę budynków lub ich części, co pozwala na przyjęcie ustaleń dokonanych w trakcie oględzin w 2003 r. w zakresie powierzchni użytkowej budynków za podstawę opodatkowania tych budynków w 2007 r. Odnosząc się do podnoszonej przez podatników w toku postępowania kwestii "względów technicznych" stwierdził, że zły stan techniczny budynku barakowego położonego na działce nr z wynika m.in. z opinii biegłego oraz pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w N.. Jednak mając na względzie treść art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który nie definiuje pojęcia "względów technicznych", kwestie te należy, zdaniem organu I instancji, interpretować na podstawie przepisów prawa budowlanego. W związku z tym dokonanie oceny stanu technicznego budynków należy do kompetencji organów administracji architektoniczno - budowlanej i nadzoru budowlanego a zatem brak możliwości wykorzystania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych powinien być potwierdzony przez właściwy organ administracji budowlanej decyzją wydaną na podstawie art. 68 bądź art. 66 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane. Burmistrz wskazał, że taka sytuacja w prowadzonym postępowaniu nie miała miejsca, bowiem podatnicy nie przedłożyli stosownego dokumentu potwierdzającego zły stan techniczny budynku, tym samym nie było podstaw do zastosowania dla tego budynku niższej stawki podatkowej. Organ I instancji zaznaczył, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynków, budowli bądź gruntów skutkuje uznaniem ich za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób ich wykorzystania. Natomiast fakt prowadzenia przez S. Ś. działalności gospodarczej, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, jest bezsporny. Odnosząc się natomiast do wyjaśnień podatnika, iż działka gruntu nr x nie jest wykorzystywana do żadnej działalności, gdyż nie posiada ona uzbrojenia oraz dostępu do drogi publicznej stwierdził, że okoliczności te nie mają wpływu na wysokość naliczonego podatku. W dalszej części uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ I instancji szczegółowo opisał żądania podatników podnoszone w toku prowadzonego postępowania oraz wydane w związku z tym postanowienia.