Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 października 2011 r., sygn. I SA/Gl 246/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Beata Kozicka, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2011r. sprawy ze skargi M. i T. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

M. S., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A M. S. i jej mąż T. S. wnieśli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] nr [...] ustalającą skarżącym wysokość podatku od nieruchomości za 2009 rok (za miesiące od marca do grudnia) w kwocie [...] zł. Skarżący wnieśli o uchylenie tej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania. Zarzucili "naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym oraz przepisu art. 222 Ordynacji podatkowej i art. 1a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych".

W uzasadnieniu skargi (analogicznie jak w skardze na decyzję dot. podatku za rok 2010 r.) skarżący wskazali, że Prezydent Miasta G. ustalając podatek od nieruchomości położonej w G. przy ul. [...] zastosował stawkę obowiązującą dla budynków i gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zamiast stawki dla tzw. pozostałych nieruchomości, pomimo, że przedmiot opodatkowania nie mógł i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Skarżący podnieśli, iż poprzednim właścicielem przedmiotowej nieruchomości była Gmina G., wobec czego podmiot ustalający kwestionowany podatek znał jej stan i wiedział, że będzie można korzystać z nieruchomości dopiero po przeprowadzeniu kapitalnego remontu. Dodatkowo skarżący dołączyli do skargi opinię techniczną sporządzoną przez rzeczoznawcę budowlanego, z której - jak wskazali - wynika, że "budynek nie był, nie jest użytkowany i nie nadaje się do jakiegokolwiek użytkowania, a wręcz określa jego stan jako przed awaryjny".