Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 padziernika 2011 r., sygn. I SA/Gd 779/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 października 2011 r. sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości "A" Sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 30 lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od stycznia do grudnia 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 18 lipca 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wszczął postępowanie kontrolne wobec podatnika A Sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w Z., U., w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa za 2006 r. Na skutek powyższego w dniu 12 czerwca 2008 r. wydano decyzję określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. Po rozpoznaniu odwołania Syndyka masy upadłości A Sp. z o. o. z siedzibą w Z., U., decyzją z dnia 29 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w całości decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Decyzją z dnia 29 grudnia 2009 r., po ponownym rozpoznaniu sprawy, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce A Sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w Z., U., kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. w łącznej kwocie 154.738 zł ze względu na stwierdzoną nierzetelność ewidencji sprzedaży w części dotyczącej obrotów ze sprzedaży udokumentowanej paragonami.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że skarżąca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej organizowała w wynajmowanych lokalach pokazy, na których prezentowała swój towar, a następnie go sprzedawała. Sprzedaż następowała wyłącznie na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Na żądanie nabywcy wystawiano fakturę sprzedaży VAT, do której dołączano paragon z kasy fiskalnej. W pozostałym zakresie sprzedaż kołder, poduszek i podkładów dokumentowana była paragonami z jednej kasy fiskalnej, znajdującej się w siedzibie Spółki (ok. 95% zaewidencjonowanego obrotu). Taki sposób dokumentowania był niezgodny z przepisem § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948, dalej jako "rozporządzenie"). W kontekście powyższego, organ uznał nierzetelność ewidencjonowania obrotu towarowego przez podatnika tak w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jak i w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT.