Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Ol 402/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Renata Kantecka ( spr. ) Protokolant Sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 14 września 2011r. sprawy ze skarg K. K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 1 kwietnia 2011r. nr "[...]" i nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów uzyskanych w 2008r. i w 2009r. oddala skargi

Uzasadnienie

K. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargi na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" , którymi utrzymano w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]"r., określające zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych i z realizacji praw z nich wynikających odpowiednio za rok 2008 r. w kwocie 60.343 zł i za rok 2009 r. w kwocie 41.456 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonych decyzji wskazano, iż skarżący w 2008 r. i 2009 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Organ I instancji ustalił, że skarżący nieprawidłowo zakwalifikował przychody ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii elektrycznej do przychodów z działalności gospodarczej, podczas gdy przychody uzyskane ze zbycia świadectw stanowią przychody z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych. Dalej podkreślono, że we wniesionych odwołaniach od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]"r. strona zgodziła się na zaliczenie przychodów ze sprzedaży świadectw do przychodów z kapitałów pieniężnych oraz na opodatkowanie dochodu ze zbycia świadectw na zasadach określonych w art. 30b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. DZ.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej jako u.p.d.o.f. Kwestionuje natomiast metodę ustalenia dochodu uzyskanego z przedmiotowego tytułu zastosowaną przez organ I instancji i prezentuje pogląd, iż w tym zakresie winna mieć zastosowanie zasada określona w art. 22 ust. 3 u.p.d.o.f.