Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Gd 444/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 września 2011 r. sprawy ze skargi A S.A. z siedzibą w G na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G z dnia 7 marca 2011 r. sygn. akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2003 oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem złożonym w dniu 4 stycznia 2007 r. "A" S.A. z siedzibą w G. (dalej w skrócie zwana Spółką) wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2002-2006 w wysokości [...] zł oraz o jej zwrot lub zaliczenie na poczet zobowiązań podatkowych.

Decyzją z dnia 30 listopada 2007 r. Prezydent Miasta określił Spółce nadpłatę w podatku od nieruchomości za lata 2002-2006. Przedmiotowa decyzja została uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 kwietnia 2008 r.

W następstwie ponownego rozpoznania sprawy Prezydent Miasta decyzją z dnia 6 października 2010 r. określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 rok w kwocie [...] zł.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez podatnika odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 7 marca 2011 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w powtórnie przeprowadzonym postępowaniu organ I instancji zebrał cały materiał dowodowy, w szczególności opinie biegłych, dokonał jego prawidłowej oceny i umożliwił stronie czynny udział na każdym etapie postępowania.

Analizując treść zgromadzonych w sprawie opinii biegłych organ odwoławczy doszedł do wniosku, że elektrofiltry będąc urządzeniami technicznymi mieszczą się w definicji budowli w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r., nr 95, poz. 613) - dalej w skrócie zwana u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623). Nie mogą one natomiast zostać zaliczone do kategorii budynków, jak wywodzi to Spółka. Podobnie za budowle w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. organ uznał zbiorniki retencyjne popiołu. Nie dostrzegł przy tym sprzeczności pomiędzy opiniami biegłych, w których zbiorniki te definiowane są jako budowle, a także jako wolnostojące urządzenia techniczne. W ocenie organu pojęcie urządzenia technicznego zawiera się w definicji budowli opisanej w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego.