Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Bk 441/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej i Gospodarki Wodno-Ściekowej Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji wyrażającej zgodę na zlokalizowanie w pasie drogowym kanalizacji sanitarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 7 marca 2011 r. Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej i Gospodarki Wodno-Ściekowej Spółka z o.o. z siedzibą w K. reprezentowane przez R. Z. zwróciło się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z wnioskiem o stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta K. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w sprawie wydania zezwolenia na zlokalizowanie w pasie drogowym drogi gminnej nr 104339B ul. S., nr 104312B ul. O., nr 104316B ul. S., nr 104318B ul. S., nr 104303B ul. Cz., nr 104313 ul. P. sieci kanalizacji sanitarnej wraz z odgałęzieniami tj. urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, w punkcie 1.4 i 1.5 w części w jakiej postanowienia te przekraczają zawarte w art. 40 ust. 15 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. nr 19, poz. 115) zobowiązanie wnioskodawcy do przywrócenia pasa drogi do poprzedniego stanu użyteczności. W uzasadnieniu wniosku wnioskodawca wywiódł, że w decyzji tej Burmistrz, jako organ uprawniony do wydawania zezwoleń na zlokalizowanie infrastruktury w pasie dróg powiatowych, zobowiązał go do zakresu robót odtworzeniowych wykraczających poza wskazany w obowiązujących przepisach prawa tj. w art. 40 ust. 15 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz § 2 ust. 2 wydanego na podstawie tej ustawy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określania warunków udzielenia zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz. U. nr 140, poz. 1481), które przewidują obowiązek zapewnienia bezpiecznych warunków ruchu przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności. W ocenie wnioskodawcy organ bezprawnie rozszerzył ustawowy obowiązek przywrócenia pasa drogi do poprzedniego stanu użyteczności o wykonanie odbudowy nawierzchni z uwzględnieniem warstwy ścieralnej, od krawężnika do osi jezdni po stronie budowy kanalizacji (pkt. 1.4 decyzji) a w przypadku przyłączy metodą rozkopu o wykonanie odbudowy warstwy ścieralnej na odcinku całej drogi lub na skrzyżowaniu (pkt 1.5 decyzji). Z technologii robót nie wynika, aby do przywrócenia stanu poprzedniego pasa drogi zachodziła konieczność wykonania robót w zakresie wskazanym w decyzji. Żądanie wykonania zmiany nawierzchni drogi w sytuacji, gdy nie jest to niezbędne do przywrócenia stanu sprzed rozpoczęcia robót, w szczególności, wobec znanej złej nawierzchni dróg, wykracza poza ustawowe granice przywrócenia stanu poprzedniej użyteczności, o których mowa w art. 40 ust. 15 ustawy i tym samym ustanowienie takiego obowiązku nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa. Organ a zarazem zarządca drogi, której dotyczy decyzja, zobowiązany z mocy prawa do budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, nie może zobowiązywać inwestorów do robót, które z istoty swej należą do sfery obowiązków tego organu, jako zarządcy drogi.