Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Bk 440/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej i Gospodarki Wodno-Ściekowej Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji wyrażającej zgodę na zlokalizowanie w pasie drogowym kanalizacji sanitarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 7 marca 2011 r. Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej i Gospodarki Wodno-Ściekowej Spółka z o.o. z siedzibą w K. reprezentowane przez R. Z. zwróciło się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z wnioskiem o stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w K. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w sprawie wyrażenia zgody na zlokalizowanie w pasie drogowym drogi powiatowej nr 2644B ul. S. w K. kanalizacji sanitarnej, wraz z odgałęzieniami tj. urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego wg szczegółowej lokalizacji określonej w planie sytuacyjnym stanowiącym integralną część decyzji, w punkcie 10 i 11 w części w jakiej postanowienia te przekraczają zawarte w art. 40 ust. 15 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. nr 19, poz. 115) zobowiązanie wnioskodawcy do przywrócenia pasa drogi do poprzedniego stanu użyteczności. W uzasadnieniu wniosku wnioskodawca wywiódł, że w decyzji tej Dyrektor Powiatowego Zarządu Dróg w K., jako organ uprawniony do wydawania zezwoleń na zlokalizowanie infrastruktury w pasie dróg powiatowych, zobowiązał go do zakresu robót odtworzeniowych wykraczających poza wskazany w obowiązujących przepisach prawa tj. w art. 40 ust. 15 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz § 2 ust. 2 wydanego na podstawie tej ustawy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określania warunków udzielenia zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz. U. nr 140, poz. 1481), które przewidują obowiązek zapewnienia bezpiecznych warunków ruchu przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności. W ocenie wnioskodawcy organ bezprawnie rozszerzył ustawowy obowiązek przywrócenia pasa drogi do poprzedniego stanu użyteczności o wykonanie nawierzchni od krawężnika do osi jezdni po stronie realizowanej inwestycji (pkt. 10 decyzji) a w przypadku przyłączy metodą rozkopu na całej szerokości jezdni (pkt 11 decyzji). Z technologii robót nie wynika, aby do przywrócenia stanu poprzedniego pasa drogi zachodziła konieczność wykonania robót w zakresie wskazanym w decyzji. Żądanie wykonania zmiany nawierzchni drogi w sytuacji, gdy nie jest to niezbędne do przywrócenia stanu sprzed rozpoczęcia robót, w szczególności, wobec znanej złej nawierzchni dróg, wykracza poza ustawowe granice przywrócenia stanu poprzedniej użyteczności, o których mowa w art. 40 ust. 15 ustawy i tym samym ustanowienie takiego obowiązku nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa. Organ a zarazem zarządca drogi, której dotyczy decyzja, zobowiązany z mocy prawa do budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, nie może zobowiązywać inwestorów do robót, które z istoty swej należą do sfery obowiązków tego organu, jako zarządcy drogi.