Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Kr 1108/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz WSA Halina Jakubiec Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2015 r. sprawy ze skarg "A" Sp. z o.o. w T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 kwietnia 2014r. nr [....] z dnia 22 kwietnia 2014r. nr [....] z dnia 22 kwietnia 2014r. nr [....] z dnia 22 kwietnia 2014r. nr [....] z dnia 22 kwietnia 2014r. nr [....] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargi oddala

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 19 stycznia 2015r.

Pismem z dnia 2 września 2013r. A sp. z o.o. wniosło o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta:

1. z dnia [...] 2012r. nr [...] o wyrażeniu zgody na zajęcie przez A sp. z o.o. z siedzibą w T odcinka pasa drogowego ulicy miejskiej P działka ewid. nr [...] celem budowy gazociągu w okresie od 17 do 18 maja 2012r.,

2. z dnia [...] 2012r. nr [...] o wyrażeniu zgody na zajęcie przez A sp. z o.o. z siedzibą w T odcinka pasa drogowego w/w ulicy miejskiej P w dniu 21 maja 2012r.,

3. z dnia [...] 2012r. nr [...] o wyrażeniu zgody na zajęcie przez A sp. z o.o. z siedzibą w T odcinka pasa drogowego w/w ulicy miejskiej P w okresie od 5 do 6 czerwca 2012r.,

4. z dnia [...] 2012r. nr [...] o wyrażeniu zgody na zajęcie przez A sp. z o.o. z siedzibą w T odcinka pasa drogowego w/w ulicy miejskiej P w okresie od 12 do 16 czerwca 2012r.,

5. z dnia [...] 2012r. nr [...] o wyrażeniu zgody na zajęcie przez A sp. z o.o. z siedzibą w T odcinka pasa drogowego w/w ulicy miejskiej P w okresie od 18 do 22 czerwca 2012r.,

w części dotyczącej odtworzenia jezdni wymienionej w tej decyzji. A sp. z o.o. w T, powołując się na art. 156 § 1 pkt 3 w zw. z art. 126 Kodeksu postępowania administracyjnego, zarzuciło, że przedmiotowa decyzja została wydana w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej innymi ostatecznymi orzeczeniami, poprzez zawarcie w niej rozstrzygnięcia co do odtworzenia nawierzchni drogi, która to kwestia została już poprzednio rozstrzygnięta w orzeczeniach tego samego organu, tj. postanowieniu Burmistrza Miasta z dnia [...] 2007r., znak: [...], postanowieniu Burmistrza Miasta z dnia [...] 2008r., znak: [...] oraz decyzji Burmistrza Miasta z dnia [...] 2010r., znak: [...], które rozstrzygały w całości zakres i charakter odtworzenia jezdni ulic miejskich N, P, G, A, Z, A G, S i os. B. Następnie, z powołaniem się na art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 126 K.p.a., wnioskodawca zarzucił, że opisana na wstępie decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 16 § 1 w zw. z art. 110 w zw. z art. 6, 7, 8, 9 w zw. z art. 77 § 1 i 4 i art. 80 K.p.a., poprzez działanie Burmistrza Miasta w sprzeczności co do własnych wcześniejszych orzeczeń, wskutek czego działanie organu pozostaje w rażącej sprzeczności z trwałością decyzji administracyjnej oraz zasadą związania organu własnymi orzeczeniami wyrażoną w art. 110 K.p.a., a co za tym idzie działanie organu stanowi naruszenie zasady praworządności, zasady prawdy obiektywnej, zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz zasady informowania stron, która to rażąca sprzeczność jest oczywista i zauważalna poprzez proste porównanie treści rozstrzygnięcia z treścią w/w przepisu. Na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 126 K.p.a. wnioskodawca zarzucił również rażące naruszenie art. 36a ust. 1 i 2 w zw. z art. 80 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, poprzez dokonanie przez Burmistrza Miasta zmiany ostatecznej decyzji Starosty Nr [...] z dnia [...] 2011r., znak: [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę sieci gazowej średnioprężnej PE dn 250 na działkach położonych w miejscowości L, w sytuacji gdy decyzja ta określała szczegółowe warunki prowadzenia robót budowlanych zgodnie z postanowieniami Burmistrza Miasta z dnia [...] 2007r., z dnia [...] 2008r. oraz decyzją Burmistrza Miasta z dnia [...] 2010r., a wszelkie zmiany i istotne odstąpienie od warunków pozwolenia na budowę są dopuszczalne jedynie po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. Na koniec, w oparciu o art. 156 § 1 pkt 1 w zw. z art. 126 K.p.a., wnioskodawca zarzucił wydanie orzeczenia przez organ niewłaściwy w sprawie, a mianowicie poprzez zmianę przez Burmistrza Miasta ostatecznej decyzji Starosty Nr [...] z dnia [...] 2011r., znak: [...] w zakresie istotnych warunków pozwolenia na budowę dotyczących robót budowlanych polegających na odtworzeniu jezdni ulic miejskich określonych postanowieniami Burmistrza Miasta z dnia [...] 2007r., z dnia [...] 2008r. oraz decyzją Burmistrza Miasta z dnia [...] 2010r., które to zmiany mogą być dokonane jedynie przez Starostę, czyli organ właściwy w sprawie w myśl art. 80 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego.