Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Wr 714/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Białek (spr.), Sędziowie Sędzia NSA - Halina Kremis, Sędzia NSA - Julia Szczygielska, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Lądku Zdroju z dnia 31 sierpnia 2006 r. nr LIII/511/06 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości Radochów-obszar B I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Rady Miejskiej w Lądku Zdroju na rzecz Wojewody Dolnośląskiego kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Lądku Zdroju na sesji w dniu 31 sierpnia 2006 r. podjęła uchwałę nr LIII/511/06 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości Radochów - obszar B. Jako podstawę prawną podjętego aktu wskazano art. 7 i art. 26 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139 z późn. zm.) w związku art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717) oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r., Nr 142, poz. 159).

Powyższą uchwałę - na podstawie art. 93 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - zaskarżył Wojewoda Dolnośląski zarzucając, że podjęto ją z istotnym naruszeniem art. 8 ust. 1, art. 18 ust. 2 w zw. z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.

Zarzucając powyższe Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w całości oraz o zasądzenie do strony przeciwnej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi organ nadzoru wskazał, że postępowanie w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod rządami obowiązywania ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym było wieloetapowe i rozpoczynała je uchwała o przystąpieniu do sporządzania danego planu (por. art. 12 ustawy). Uchwała taka określała granice obszaru objętego planem, przedmiot i zakres jego ustaleń i wiązała organ wykonawczy gminy przy podejmowaniu czynności związanych z przygotowaniem projektu planu i przedstawieniem go do uchwalenia radzie gminy po wyczerpaniu procedury przewidzianej w art. 18 ust. 1 i ust. 2 pkt 1-11 ustawy, jak też radę przy uchwaleniu planu. Przygotowany przez organ wykonawczy gminy projekt planu do wyłożenia a następnie do uchwalenia, powinien odpowiadać granicom obszaru określonego w uchwale o przystąpieniu do sporządzania planu. Stosownie do wymagań art. 18 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, projekt planu mógł być przedstawiony do uchwalenia radzie gminy wówczas, gdy uwzględniał on orzeczenia sądu administracyjnego wydane w związku ze złożonymi zarzutami do wyłożonego projektu. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że wójt nie mógł przedstawić projektu planu do uchwalenia radzie, jeśli nie zostały rozpoznane przez sąd administracyjny skargi na uchwały odrzucające zarzuty do wyłożonego projektu planu. Skoro projekt planu nie mógł być przedstawiony do uchwalenia, to działając w zgodzie z przepisami rada gminy nie mogła planu uchwalić, jeśli nie zostały przez sąd administracyjny rozpoznane skargi na uchwały odrzucające wniesione zarzuty.