Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Wr 397/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus, Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek, Sędzia NSA Halina Kremis (sprawozdawca), Protokolant Marlena Wiktor, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi A. M.- S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 28 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją - aktem nadania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 lutego 2011 r. nr [...] Wójt Gminy R. umorzył postępowanie administracyjne w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną - aktem własności ziemi nr [...] z dnia 28 grudnia 1973 r. wydanego przez Zastępcę Naczelnika Powiatu w L..

Odwołanie od tej decyzji złożyła A. M.-S.. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 9 k.p.a. (zasada udzielania informacji), art. 7 k.p.a. (zasada prawdy obiektywnej), a tym samym naruszenie art. 6 k.p.a. (zasada praworządności) i art. 8 k.p.a. (zasada pogłębiania zaufania) oraz art. 75, 77 i 78 k.p.a., a ponadto niewłaściwą interpretację ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych oraz ustawy z dnia 10 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1700 z późno zm.). Reasumując, zdaniem strony, uznanie przez Wójta Gminy R. sprawy za bezprzedmiotową i umorzenie postępowania jest wadliwe.

Stanowisko swoje skarżąca szczegółowo uzasadniła w dalszej części odwołania podnosząc, iż kwestionowany akt własności ziemi wydany został niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto, jej zdaniem, istnieje uzasadnione podejrzenie, że akt własności ziemi został sfałszowany.

W ocenie skarżącej decyzja o umorzeniu postępowania administracyjnego zamyka na tym etapie możliwość ustalenia prawdy oraz ujawniania nieprawidłowości występujących w poszczególnych etapach tej sprawy. W konsekwencji sankcjonuje to stan niezgodny z prawdą i prawem, a także podważa tym samym zasadę zaufania obywatela do organów państwa i samego prawa. Natomiast uzasadnienie zaskarżonej decyzji sankcjonuje "łamanie prawa". Zdaniem skarżącej ustawa z dnia 26 października 1971 r., na którą powołuje się organ I instancji w zaskarżonej decyzji w niniejszej sprawie nie mogła mieć zastosowania, co A. M.-S. podniosła in fine odwołania. Odwołanie uzupełnione zostało pismem A. M.-S. z dnia 11 kwietnia 2011 r. (z załącznikami).