Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Gl 254/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant referent - stażysta Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi [A] Sp. z o.o. w W. na uchwałę Rady Miejskiej w L. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejska w L. uchwałą nr [...] z dnia [...] r. na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego w płn.-wsch. części miasta L. o pow. 175 ha, stwierdzając jego zgodność ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W art. 5 pkt 2 lit. a uchwały, postanowiono że wysokość zabudowy podana w ustaleniach dla poszczególnych terenów dotyczy zabudowy kubaturowej i innych obiektów budowlanych, zaś w świetle art. 15 pkt 68 lit. c i d, na terenie o symbolu

9 M/U ustalono wysokość 8-12 m dla budynków o stromych dachach i 4-6 m dla budynków o dachach płaskich.

Powyższa uchwała została opublikowana w Dz. Urzęd. Woj. [...]. Nr [...], poz. [...] i weszła w życie po upływie 30 dni od daty jej ogłoszenia.

Pismem z daty 17 stycznia 2011 r., nadanym w tym samym dniu, "A" Sp. z o.o. w W. wezwała Radę Miasta w L. do usunięcia skutków naruszenia prawa - poprzez zmianę powyższej uchwały i wykreślenie art. 5 ust. 2 lit. a i w zw. z art. 15 pkt 68 lit. c i d - co do ograniczenia wysokości zabudowy kubaturowej i innych obiektów budowlanych. Spółka jako przedsiębiorca telekomunikacyjny planujący realizację inwestycji na terenie 9 M/U o pow. 8,80 ha, zarzuciła że kwestionowane postanowienia planu miejscowego wykluczają realizację infrastruktury, pozwalającej na świadczenie usług telefonii komórkowej. Obiekty inwestora muszą mieć bowiem określoną wysokość, aby objąć zasięgiem zamierzony obszar. Brak przy tym uzasadnienia dla wykluczenia dopuszczalności budowy stacji bazowej telefonii komórkowej na całym obszarze objętym planem. Nadto, postanowienia te są sprzeczne z art. 46 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), co legitymuje przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do wniesienia skargi z mocy art. 48 tej ustawy. Jeżeli zatem z ustaw nie wynikają uprawnienia gminy do wprowadzenia określonych ograniczeń w przeznaczeniu terenów, gmina nie może w dowolny sposób kształtować miejscowego porządku prawnego w tym zakresie, a wszelkie ograniczenia prawa własności, jeżeli nie mieszczą się w przyznanych ustawowo ramach, skutkują nieważnością wprowadzających je postanowień (vide: wyroki NSA z dnia 12 maja 2009 r. sygn. akt II OSK 822/08 i WSA w Rzeszowie z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Rz 560/09).